Εχω ζαλιστει με την οικολογικη συρο,ο σκοπευων μακρυα και ευστοχα δημοτικος συμβουλος επικοινωνιακα τα καταφερνει καλα αφου με τα θα θα καταφερνει να ειναι στην επικαιρότητα .Ευχομαι να μη του βγει ασσορτι σε λιγο καιρο το ευστοχο τραγουδι του μακαρίτη Χρηστακη για τα ολα θα και θα παψε βρε παραμυθα...
Εν πασει περιπτώσει ανακύκλωση δεν σημαίνει να υπάρχουν παντού καδοι που να μην τους αδειαζει κανεις ή να τους αδειάζει όποτε το θυμάτε ...Που θα πανε τα υλικα προς ανακύκλωση?δεν το διάβασα κάπου.
Θυμαμαι τον καδο-δωρεα του ροταρυ-μεσα στα ΕΛΤΑ Συρου, που ήταν πάντα γεματος χωρις σχεδόν ποτε να τον αδειαζει καποιος...
Σερφαροντας στη blogoσφαιρα επεσα σε ενδιαφέρον αν και πρασινοφρουρίστικο:) blog
(panoaristera λέγεται) και σας μεταφερω σχετικα με την ανακυκλωση
Η συνήθεια της Τρίτης
Κάθε Τρίτη βράδυ οι μωβ σακούλες έκαναν την εμφάνισή τους στο κέντρο του Μάαστριχτ, που έμενα (για ένα μικρό πλην καθοριστικό χρονικό διάστημα της ζωής μου). Πόσες φορές δεν είχα γδυθεί και πέσει στο κρεβάτι του μικροσκοπικού παταριού μου πάνω από το μπαρ της πλακόστρωτης οδού Kakeberg, που διέμενα, για να τιναχτώ έντρομος όταν συνειδητοποιούσα ότι και η δική μου μωβ σακούλα έπρεπε να κατέβει στο δρόμο! Βλέπετε, το συνεργείο του Δήμου περνούσε από τη γειτονιά μου όπως κι από κάθε άλλη γειτονιά της πόλης καθημερινά και καθάριζε τους δρόμους αλλά μόνο κάθε Πέμπτη πρωί, ξημέρωμα για την ακρίβεια, περνούσε και μάζευε τις σακούλες με τα σκουπίδια! Τις υπόλοιπες μέρες απλά τις αγνοούσε! Όταν αργότερα μετακόμισα στα προάστια της πόλης δίπλα στα βελγικά σύνορα η Τρίτη έγινε Πέμπτη!
Το "μαρτύριο" της σακούλας
Θυμάμαι ανυποψίαστος που είχα ρωτήσει τη σπιτονοικοκυρά μου τι γίνεται με τα σκουπίδια στο πατάρι που μου είχε μόλις νοικιάσει! Με ενημέρωσε για το "χρέος" του βραδιού της Τρίτης και μου είπε ότι μπορώ να προμηθευτώ τις σακούλες απορριμάτων από συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ του κέντρου της πόλης. Πηγαίνω λοιπόν στο Albert Hein και ζητώ στην κοπέλα στο ταμείο να μου δώσει τις μωβ σκουπιδοσακούλες. Με ρωτά εκείνη τότε αν προτιμώ να αγοράσω το πακέτο των 10 ή εκείνο των 15 τεμαχίων! Προς στιγμή θέλω να βάλω τα γέλια για την ολλανδική τσιγκουνιά που λανσάρουν συσκευασίες τόσο λίγων τεμαχίων αλλά συγκρατήθηκα. "Των 15 τεμαχίων", της απαντώ. "15 ευρώ παρακαλώ", μου απαντά! "Ιησούς Χριστός", αναφώνησα! "Μου φαίνονται λίγο ακριβές, μήπως έχετε κάτι φθηνότερο;", την ξαναρωτώ. "Όχι, κύριε, δεν υπάρχει τίποτα άλλο!". Ε τότε κι εγώ δεν τις αγόρασα και πήγα στο ALDI (το φθηνότερο σούπερμάρκετ στην Ευρώπη!) και αγόρασα με 20 λεπτά 50 πλαστικές σκουπιδοσακούλες, μαύρες μαύρες σαν τις ωραίες τις δικές μας. Όταν την Τρίτη βράδυ κατέβασα 2 από αυτές γεμάτες με αποφάγια και λοιπά απορρίματα μου έκανε εντύπωση που όλοι είχαν αφήσει εκείνες τις μωβ, τις ακριβές. Όταν το επόμενο πρωί κατέβηκα για να πάω στη δουλειά μου και είδα τις σακούλες μου μόνες κι αφημένες στο πλακόστρωτο, τα καταλάβα όλα!
Πέτα την τσίχλα σου στο δρόμο!
Περπατούσα ένα απόγευμα στην πόλη και έψαχνα ένα κάδο απορριμμάτων να πετάξω την τσίχλα που θα είχα ήδη φτύσει στο δρόμο αν κάτι μέσα μου απροσδιόριστο δε με σταματούσε. Δεν έβρισκα κάδο απορριμάτων όμως όσο πολύ κι αν περπατούσα! Κρατούσα λοιπόν την τσίχλα μεταξύ δείχτη και αντίχειρά μου και χτένιζα τις δυο πλευρές του δρόμου με το βλέμμα μου εναγωνίως! Τελικά και κάδο δε βρήκα και η τσίχλα κόλλησε στα δάχτυλά μου! Ναι, φίλες και φίλοι, οι κάτοικοι του Μάαστριχτ δε βρίσκουν κάδους απορριμάτων σε κάθε στενό όπως εμείς στις πόλεις μας! Και παρά ταύτα οι ολλανδικές πόλεις είναι πεντακάθαρες! Όσο κι αν έστηψα το κεφάλι μου να βρω γιατί συμβαίνει αυτό, δεν μπόρεσα να σκεφτώ καμμία άλλη λογική εξήγηση πλην της αυτονόητης: "αν υπήρχαν παντού κάδοι απορριμάτων στους δρόμους, ο καθένας με συνείδηση σαν τη δική μου θα πετούσε εκεί τα σκουπίδια του και όχι στις πανάκριβες μωβ σακούλες!"
Μην πας μακριά για ανακύκλωση!
Μαύρο γυαλί, άσπρο γυαλί, χαρτί, χάρτινες συσκευασίες, κουτιά από αλουμίνιο, πλαστικό, όλα σε ξεχωριστές τρύπες των ίνοξ επιβλητικών κάδων ανακύκλωσης που βρίσκονταν σε τόσα πολλά σημεία σε όλες τις γειτονιές της πόλης ώστε να μη χρειάζεται κανένας παραπάνω από 2 λεπτά περπάτημα για να αδειάσει τα σκουπίδια του! Και γιατί να κάνει κάτι τέτοιο; "Μα φυσικά για να προστατεύσει το περιβάλλον, για τι άλλο;", ίσως σκεφτείτε! Ε λοιπόν όχι! Για να γλιτώσει να γεμίσει παραπάνω από μία μωβ σακούλα την εβδόμαδα έπρεπε να ανακυκλώνει κανείς τα πάντα αφήνοντας μόνο τα αποφάγια να μπουν στις σκουπιδοσακούλες! Κάπως έτσι η Ολλανδία έχει το υψηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης σε όλη την Ευρώπη, ποσοστά άνω του 70% των απορριμάτων ανακυκλώνεται! Λόγω τσιγκουνιάς, αγαπητοί μου! Αν κάποιοι δεν μπορούν/αρνούνται να μάθουν "με το καλό" να ζουν φιλικά με το περιβάλλον, τότε πρέπει να υφίστανται τη συνέπεια αυτής τους της επιλογής, δηλαδή να αναλαμβάνουν οι ίδιοι το έξτρα κόστος της ρύπανσης του περιβάλλοντος κι όχι αυτό να διαχέεται αδιακρίτως στο κοινωνικό σύνολο!
Ενδιαφέροντα ε?
Σκεφτομαι λοιπον ποσο πιο ουσιαστικο θα ηταν να γινει ενα πιλοτικο πρόγραμμα ανακύκλωσης μονο με χαρτι αρχικα ,όπως πολλοι απο εμας ακολουθουμε απο μονοι μας πηγαίνοντας ότιχαρτικά εχουμε στον Αγιο Ιάκωβο.Απλα να γίνει με πιο οργανωση.
Βλέπω τρικυκλα (με μπαταρια νομιζω)της αναπτυξιακης εταιρείας παρατημενα χωρις να χρησιμοποιουνται .
Θα μπορουσε μια ομαδα αποτελούμενοι απο υπαλληλους του Δημου αλλα και εθελοντες σε συννενοηση με τον Εμπορικό Σύλλογο να περνούν από όλα τα μαγαζια την ώρα που κλείνουν και να μαζεύουν τις αχρηστες κουτες από συσκευασίες και λοιπά χαρτικα.
Πιλοτικα και για ενα τριμηνο να δουμε πως θα παει ,ποια μαγαζια θα συνεργαστουν τι ποσοτητες θα μαζεύονται κλπ
Μετα κατι αλλο που ειναι σημαντικο ,πιστευω οτι δεν αρκει να παραμυθιαζομαστε μονο με την ανακυκλωση ως συγκεντρωση των αντικειμενων προς ανακύκλωση.Πρεπεικαι να χρησιμοποιούμε ανακυκλωμένα υλικα.
Ο Δημος μπορει να δωσει το καλο παράδειγμα όταν αποφασίσει να προμηθεύεται αποκλειστικα και μονο ανακυκλωμένο χαρτί ως γραφική Υλη.Ειανι φτηνοτερο και καθε 5 δεσμιδες των 500 φυλλων χαρίζουν στη γη 1 δεντρο.Και να ακολουθησει και η Νομαρχία και η Περιφέρεια και όλοι μας.
Ελπιζω να μη σας ζάλισα
