Η ΑΕΝΑΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Αν, όπως αναφέρει ο βαρώνος Χόλμπαχ, «οι παπάδες της ενορίας, οι ιεροκήρυκες, οι ραββίνοι, οι ιμάμηδες κ.λπ. απολαμβάνουν το αλάθητο κάθε φορά που υπάρχει ο κίνδυνος να διαψευστούν», τότε δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς το γεγονός ότι τα καταφέρνουν άριστα να παρουσιάζονται ως δήθεν μειλίχιοι, κολακευτικοί και συμφιλιωτικοί σε καιρούς κατά τους οποίους τους έχει αφαιρεθεί η άνεση να καταπιέζουν.

Παραδώστε όμως το κράτος στο Ισλάμ και θα πάρετε αμέσως τους Ταλιμπάν και την Σαρία. Ανεχθείτε τον χριστιανικό ολοκληρωτισμό, και η Ιερά Εξέταση θα ξαναγεννηθεί, μαζί με την ποινικοποίηση της βλασφημίας και την προπαγάνδα του «ναταλισμού», που είναι ο προμηθευτής των σφαγών. Ανεχθείτε τους ραββίνους, και δεν θα πρέπει να νοιώσετε έκπληκτοι όταν το παλαιό ανάθεμα της Εβραϊκής Θρησκείας εναντίον όλων των μη Ιουδαίων (των «goyim») αναδυθεί εκ νέου: «να σαπίσουν τα κόκαλά τους!»

Είναι καιρός να το φωνάξουμε ξανά και μάλιστα με μεγάλη ένταση: τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον να εξασκεί μια Θρησκεία, να ασπάζεται μια πεποίθηση, να υπερασπίζεται μια ιδεολογία, αλλά κανείς δεν δικαιούται να τις επιβάλλει στους άλλους ή – κάτι που είναι ακόμα πιο απαράδεκτo – να κάνει κατήχηση στα μικρά παιδιά. Όλες οι πεποιθήσεις μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμα και οι πιο παρεκκλίνουσες, οι πιο ανόητες, οι πιο αποκρουστικές, οι πιο επαίσχυντες, υπό τη σαφή προϋπόθεση ότι, διατηρώντας το χαρακτήρα προσωπικών απόψεων, δεν μπορούν να υποχρεώσουν κανένα να τις δεχτεί ενάντια στην θέλησή του...

Κάθε ελευθερία αυτοαναιρείται από τη στιγμή που δεν απορρέει από μια θέληση για πλήρη ζωή. Το θρησκευτικό πνεύμα αναβιώνει εκεί όπου διαωνίζεται η θυσία, η παραίτηση, η ενοχή, το μίσος για τον εαυτό, ο φόβος της ευχαρίστησης, της αμαρτίας, της εκπλήρωσης, η αλλοίωση της φύσης και η αδυναμία να γίνουμε πραγματικά ανθρώπινοι.

Εκείνοι που επιχείρησαν να καταστρέψουν τις εξουσιαστικές Θρησκείες μέσω της καταστολής τους, δεν πετύχαιναν πάντοτε, παρά μόνο την αναβίωσή τους, για τον απλό λόγο ότι το πνεύμα της καταπίεσης είναι κατ’ εξοχήν εκείνο που αναγεννάται από τις στάχτες του. Οι εξουσιαστικές Θρησκείες τρέφονται από τα πτώματα και έχει γι’ αυτές ελάχιστη σημασία το γεγονός ότι οι ζωντανοί και οι νεκροί, ανάκατοι στους μαζικούς τάφους τους, είναι αδιαφοροποίητα είτε μάρτυρες της πίστης τους, είτε θύματα της μισαλλοδοξίας τους. Ο θρησκευτικός ιός θα επανεμφανίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που στενάζουν και επιδεικνύουν – λες και είναι κάποιος τίτλος ευγενείας – την φτώχεια τους, την νοσηρή τους κατάσταση, την εξάρτησή τους, ή μάλλον μια εξέγερση την οποία αφιερώνουν στην αποτυχία.

Πηγή: Raoul Vaneigem: «Σχέδια Πτήσης Για την Απελευθέρωση της Γης» (2005). Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ".