ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ -ΚΡΑΤΟΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 1

Διαβάζω στην ιστοσελιδα του ΥΕΝΑΝΠ μεταξυ άλλων και
"Από την 1 Νοεμβρίου 2002 ο τομέας της ακτοπλοΐας έχει απελευθερωθεί με σκοπό την ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον επιβάτη. Το κράτος όμως διατηρεί το θεσμικό του ρόλο να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον παρεμβαίνοντας εκεί όπου οι δυνάμεις της αγοράς δεν επαρκούν από μόνες τους για να εξασφαλίσουν επαρκές επίπεδο εξυπηρέτησης.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον πάγια πολιτική του ΥΕΝΑΝΠ στον τομέα της ακτοπλοΐας είναι: α) η ικανοποίηση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιακών αναγκών της χώρας και η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, με τακτικές-επαρκείς και αξιόπιστες συνδέσεις των νησιών με την ηπειρωτική χώρα καθ όλη τη διάρκεια του έτους και β) η δημιουργία ενός ενθαρρυντικού για επενδύσεις περιβάλλοντος με στόχο την αύξηση της προσφοράς και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τους επιβάτες."
Λογια Λογια Λογια
Μπήκαμε στον Δεκέμβρη και ο άκαρπος διαγωνισμός του Νοέμβρη δεν επαναλήφθηκε,ακουσα ότι τα Αιολος επιδοτούνται με 200 ευρω το μίλι κι ούτε γατα ούτε ζημια .Δημιούργησε τόσο θέμα ο Βεντούρης στον άκαρπο διαγωνισμό και τελικα εβαλε 2 πλοία του στη γραμμη και ποιος ξέρει ποσα λεφτά στη τσέπη ,Μη ξεχνάμε ότι 200 ευρω το μιλι τα πηρε ότνα το πετρέλαιο είχε 120 δολάρια και τώρα εχει πεσει στα 40....
Παντως τα ιδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου,θυμήθηκα τη συζήτηση στη βουλή τον Νοέμβρη του 2006 και σας παραθέτω απόσπασμα από τα πρακτικά μεταξυ του βουλευτη του ΣΥΡΙΖΑ και του τοτε υπουργού Κεφαλογιάννη σχεδτικα με επερώτηση του ΠΑΣΟΚ για την ναυτιλία ,2 χρόνια και η ιδια κατασταση.ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ οι κυβερνώντες παιδιά..

"ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συνεχίζοντας εκεί που έμεινε ο Υπουργός, θα έλεγα το εξής: Κύριε Υπουργέ, αυτό που διάβασε η κυρία Παντελάκη είναι απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτό που διαβάσατε εσείς είναι απάντηση γραφειοκρατών. Η Επιτροπή είναι η γραφειοκρατία.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Ποιος παίρνει τις αποφάσεις, κύριε Δραγασάκη, εσείς που ξέρετε από αυτά;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, μου κάνει εντύπωση ότι σε ένα θέμα που έχουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δύο απόψεις, εσείς κρατάτε την κακή για την Ελλάδα άποψη.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Αλλά καλή για τους εφοπλιστές, όμως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ναι. Δηλαδή αντί να αξιοποιήσετε αυτή την απάντηση …
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Κύριε Δραγασάκη, μας έχουν παραπέμψει ένα στάδιο πριν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μισό λεπτό, κύριε Υπουργέ, να ολοκληρώσω.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Εγώ σας διαβάζω την απάντηση του 2004, για την αιτιολογημένη γνώμη και μας παραπέμπει στο άρθρο 226. Τα ξέρετε πολύ καλά τα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εσείς, όπως τα ξέρει και η κυρία Διαμαντοπούλου και ο κύριος Πάγκαλος. Τα έχω σπουδάσει και εγώ αυτά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα αναφερθώ και αργότερα στο θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνω, όμως, αυτό το γεγονός. Ακούσαμε μία απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου σε ερώτηση Ευρωβουλευτή, με ημερομηνία Σεπτέμβριος του 2006 και εσείς έχετε μείνει σε μία απάντηση…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Έχει λυθεί το θέμα, είναι η απάντηση, κύριε Δραγασάκη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Η συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, έχει γενικευτεί, όπως γίνεται συνήθως. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά δεν πρέπει να προσπερνάμε και κάποια συγκεκριμένα και επίκαιρα γεγονότα
Εγώ, λοιπόν, θα ήθελα να αρχίσω με το πραγματικό γεγονός ότι ο διαγωνισμός που κάνατε, κύριε Υπουργέ, πρόσφατα για να ζητήσετε προσφορές για τη νέα σαιζόν, από ό,τι διαβάσαμε, απέβη άγονος. Δεν εμφανίστηκε δηλαδή κάποιος εφοπλιστής που να κάνει κάποια προσφορά, είτε για τα δώδεκα έτη, είτε για κάποια άλλη περίοδο και αντίθετα, διαβάζουμε –και το αντιλαμβανόμαστε όλοι- ότι εδώ υπάρχει το σενάριο του εκβιασμού, διότι είστε εξαρτημένοι και είμαστε εξαρτημένοι από το τι θα πουν οι ακτοπλόοι.
Και το ερώτημα που θα περίμενα να απαντηθεί είναι: Τι γίνεται; Δηλαδή ποιο είναι το επόμενο βήμα; Νέος διαγωνισμός; Πότε; Σε τέσσερις μήνες; Θα υπάρξει ανταπόκριση και εκεί ή θα έχουμε τη λογική του να φτάσει ο χρόνος στα άκρα, να αρχίζει η νέα σαιζόν, να μην υπάρχει καμία λύση, οπότε γονατιστός θα δώσετε στους ακτοπλόους ό,τι θα ζητήσουν; Αυτό είναι το άμεσο θέμα, το συγκεκριμένο που έχουμε. Όλα τα άλλα τα έχουμε συζητήσει, θα τα ξανασυζητήσουμε κλπ. Σας έχουμε υποβάλει και γραπτή ερώτηση γι αυτό το θέμα, αλλά το αναφέρω και σήμερα, γιατί περίμενα κάποια απάντηση.
Τώρα έρχομαι στο γενικότερο θέμα. Κύριε Υπουργέ, άκουσα με ενδιαφέρον τα στοιχεία σας και δεν έχω λόγους να τα αμφισβητήσω. Είκοσι τρεις χιλιάδες δρομολόγια, επτά εκατομμύρια επιβάτες. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος, την τεράστια σημασία που έχει η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα. Και ακριβώς γι αυτό και ο ρόλος της Ελλάδας στη χάραξη της πολιτικής -όχι μόνο τη δική μας, αλλά και την ευρωπαϊκή- θα περίμενε κανείς να είναι ηγετικός. Η Αυστρία θα έχει άποψη για την ακτοπλοΐα που δεν έχει θάλασσα; Η Ουγγαρία; Η Τσεχοσλοβακία; Η Ελλάδα είναι αυτή που έχει τα πολλά νησιά. Επομένως, αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα, αφορά το παρελθόν για να μου απαντήσετε, αφορά όμως και το παρόν και το μέλλον. Εδώ μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και μπορεί να είμαστε ο τελευταίος τροχός σε μια σειρά από άλλα θέματα, αλλά στο θέμα της ναυτιλίας και της ακτοπλοΐας υποτίθεται ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο στόλο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θα έχουμε, λοιπόν, άποψη στη διαμόρφωση της πολιτικής και μάλιστα σε κρίσιμα θέματα και μάλιστα σε θέματα που συνδέονται με την ασφάλεια της ακτοπλοΐας;
Η δεύτερη επισήμανση που ήθελα να κάνω είναι ότι πίσω από αυτούς τους αριθμούς, πραγματικά προβάλλει ένας τεράστιος όγκος δουλειάς. Και πρέπει να τιμήσουμε τους ανθρώπους του μόχθου που βρίσκονται πίσω από εκεί, είτε αυτοί είναι στελέχη του Υπουργείου, είτε είναι ναυτικοί και ναυτεργάτες, είτε είναι λιμενικοί. Όλο τον κόσμο πρέπει να τιμήσουμε.
Το πρόβλημα, όμως, κύριε Υπουργέ –που δεν αναγνωρίσατε και θα έπρεπε- είναι ότι αυτή η τεράστια κίνηση διέπεται από ανισότητες. Έχουμε ακτοπλοΐα δύο ταχυτήτων ή μάλλον πολλών ταχυτήτων. Και αν σας άκουγε κάποιος από την Κάρπαθο, ξέρετε τι θα έλεγε; «Νάτος. Πάλι μας ξέχασε ο Υπουργός εμάς εδώ στην Κάρπαθο». Διότι βεβαίως η Μύκονος, η Τήνος, έχουν πολλή κίνηση. Έχω διαβάσει και υψηλότερα νούμερα τον Αύγουστο, για ογδόντα πέντε δρομολόγια την εβδομάδα.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι να δούμε αυτήν την τεράστια ποικιλομορφία που έχουμε. Διότι αν είχαμε ένα δυο νησιά, ενδεχομένως και οι απόψεις μας να ήταν διαφορετικές. Αλλά το γεγονός ότι έχουμε εκατόν σαράντα νομίζω κατοικήσιμα νησιά, το γεγονός ότι έχουμε νησιά με μεγάλη κίνηση και νησιά με μικρή και ασυνεχή κίνηση, το γεγονός ότι έχουμε νησιά κοντά στον Πειραιά, μακριά από τον Πειραιά, μας οδηγεί στο να απαντήσουμε στο ερώτηαν, αν μπορεί να ικανοποιηθεί όλη αυτή η ποικιλομορφία από ένα μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην ελεύθερη αγορά, στον ανταγωνισμό κ.λπ.
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι αυτό το μοντέλο -ονομάζεται καμιά φορά ανταγωνιστική ακτοπλοΐα, στην πραγματικότητα είναι κερδοσκοπική ακτοπλοΐα- της κερδοσκοπικής ακτοπλοΐας, δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ιδιαίτερο πρόβλημα που έχουμε στη χώρα μας. Νησιά όπως η Μύκονος, η Τήνος ενδεχομένως και άλλα, πάντα θα είναι ελκυστικά για ένα εφοπλιστή. Διότι έχουν μεγάλη κίνηση, συνεχή κίνηση, προβλέψιμη κ.λπ. Νησιά, όμως, απομακρυσμένα με ασυνεχή ή μικρή ζήτηση, πάντα θα έχουν προβλήματα, εάν αφήσουν την υπόθεση στα χέρια των εφοπλιστών.
Και αυτό δεν είναι ένα ηθικό ζήτημα. Είναι οικονομικό. Δηλαδή οι αγορές είναι επιλεκτικές. Οι αγορές πάνε εκεί που υπάρχει ζήτηση και κέρδος. Δεν πάνε εκεί που δεν υπάρχει ζήτηση. Αλλά το πρόβλημα για εμάς είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ζήτηση. Δηλαδή πηγαίνοντας συχνότερα το πλοίο στην Κάρπαθο, μια και είπα το νησί αυτό, δεν θα διευκολυνθούν μόνο οι κάτοικοι, αλλά θα αυξηθεί και η ζήτηση και η επισκεψιμότητα από τουρίστες κ.ο.κ.
Επομένως, τι προτείνουμε εμείς, με αφορμή αυτή την γενικευμένη συζήτηση; Κύριε Υπουργέ, επειδή το πρόβλημα θα το έχουμε και στο μέλλον, εγώ θα προτείνω κάτι πολύ απλό. Να παραγγείλετε να γίνει μια μελέτη όλων των μοντέλων που ισχύει διεθνώς. Οι χώρες που έχουν κάποια νησιά, Φιλανδία, Δανία, Αγγλία κ.λπ., τι κάνουν;
Εγώ έχω υπ' όψιν μου μια μελέτη που είχε γίνει στο Υπουργείο Υγείας, επί υπουργίας κ. Σηφουνάκη, πρώην Υπουργού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από εκείνα, λοιπόν, τα στοιχεία διαπιστώνω ότι υπάρχουν –και θα είμαι συνοπτικός, κύριε Πρόεδρε- τέσσερα μοντέλα.
Πρώτον, το κρατικό που ισχύει στη Φιλανδία. Δηλαδή υπάρχει δημόσιος φορέας, έχει πλοία και τα διαχειρίζεται ο ίδιος. Δεύτερον, το κρατικοαυτοδιοικητικό που ισχύει στη Δανία. Κρατικά πλοία, αλλά η διαχείριση γίνεται από εταιρείες της αυτοδιοίκησης. Τρίτον, το κρατικοιδιωτικό στην Αγγλία. Εκεί, στην Αγγλία της Θάτσερ και του Μπλέρ σήμερα, το κράτος έχει πλοία στη διάθεσή του και τα υπενοικιάζει σε ιδιώτες και τέταρτον, το ιδιωτικό- ιδιωτικό, το δικό μας.
Πώς είναι δυνατόν εμείς, η χώρα με το μεγαλύτερο πρόβλημα να έχουμε απορρίψει όλη αυτή τη διεθνή εμπειρία; Ακριβώς γιʼ αυτό εμείς έχουμε προτείνει και προτείνουμε τεκμηριωμένα, ότι πυρήνας μιας νέας πολιτικής πρέπει να είναι η δημιουργία ενός δημόσιου φορέα παροχής ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
Σας επισημαίνω ότι η πρόταση αυτή έγινε, εγκρίθηκε ομόφωνα και από ειδικό συνέδριο που οργάνωσε η κεντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων. Το περιεχόμενο το συγκεκριμένο μπορεί να συζητηθεί. Αλλά η άποψη ότι μπορούμε απλά με ανταγωνισμό, όπως ανεφέρθη και με κανόνες, όπως πρόσθεσαν ορισμένοι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και με κάποιες κρατικές επιδοτήσεις, να λύσουμε το πρόβλημα, δεν έχει επιβεβαιωθεί και δεν βλέπουμε να επιβεβαιώνεται.
Η ύπαρξη μιας συνολικότερης στρατηγικής, η οποία θα στηρίζεται σε ένα τέτοιο δημόσιο φορέα που θα συντονίζει, θα εποπτεύει, θα ελέγχει, αλλά και θα έχει εργαλεία παρέμβασης, περιλαμβανομένων και κάποιων πλοίων, τα οποία μπορεί να τα διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση -η εν πάση περιπτώσει αυτό να συζητηθεί- θα μπορούσε να δώσει μια ελπίδα στους νησιώτες, αλλά και γενικότερα να στηρίξει τους κατοίκους και τον τουρισμό που έχουμε στη χώρα μας και θέλουμε να αναπτυχθεί.