ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

 

Θλιβερή επέτειος η σημερινή .  

4η Αυγούστου 1936 εγκαθιδρύθηκε μιά δικτατορία στη χωρα μας που ενώ ο Λαός ήταν καθετα αντιθετος με τον φασίστα αρχηγό της Μεταξά η ίδια η βουλή τον έσπρωξε ωστε να την  επιβάλλει όπως φαίνεται από τα πρακτικά της.

Αντί  άλλης αναφοράς στην 4^η Αυγούστου, αξίζει να θυμηθεί κανείς τι είχαν πει εκείνη την ημέρα που ο Μεταξάς έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής, στις 29 Απριλίου 1936, δύο σημαντικοί κοινοβουλευτικοί άνδρες, όπως αποτυπώνονται οι λόγοι τους στα πρακτικά της Βουλής. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Βουλή όχι μόνον τον έκανε πρωθυπουργό, αλλά ανέστειλε αμέσως και τις εργασίες της μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, δίνοντάς του μια απόλυτη «λευκή επιταγή» και γι' αυτό ο Μεταξάς κήρυξε τη δικτατορία του σαν σήμερα, τον Αύγουστο του 1936. Τα όσα ειπώθηκαν εκείνη την ημέρα, περιγράφουν μια πραγματικότητα που, δυστυχώς, 80 χρόνια μετά, μοιάζει απελπιστικά γνώριμη.
Ο λόγος λοιπόν, χωρίς άλλα σχόλια, στον διάδοχο του Ελευθερίου Βενιζέλου Θεμιστοκλή Σοφούλη και τον βουλευτή του Λακού Κόμματος Βάσο Στεφανόπουλο, που μεταξύ άλλων, αναφέρεται και με τρόπο διορατικό στην πολυσυζητημένη αυτό τον καιρό έννοια της εθνικής κυριαρχίας:

Θεμιστοκλής Σoφούλης:

«Μέσα εις την ατμόσφαιραν η οποία περιβάλλει

την ζωή μας, εισπέομεν όλοι, χωρίς να το κατα-

λάβωμεν, μία γεναίαν δόσιν υποκρισίας. Κοπτόμε-

θα πάντες και εκτραγωδούμεν τον κίνδυνον τον

απώτερον του κομμουνισμού, διά να καλύψωμεν

τον κίνδυνον τον οποίον ημείς οι ίδιοι δημιουργού-

μεν, οι προστάται δήθεν και υπερασπισταί του

αστικού καθεστώτος. Τα μίση μας, αι ασχήμιαι, η

εμπάθεια η οποία έχει αποκορυφώσει τον διχασμόν

του ελληνικού έθνους και δημιουργήσει τον κίνδυ-

νον, έναν κίνδυνον σύροντα το έθνος εις την πλή-

ρη καταστροφή και την τελείαν αποσύνθεσίν του,

αυτός είναι ο προσεχής, ο ορατός, ο απτός κίν-

δυνος. Και η καταφρόνισις προς πάσαν ηθικήν

αξίαν και προς πάσαν ηθικήν έννοιαν έχει κλονί-

σει πλέον τα θεμέλια του κοινωνικού καθεστώτος,

ώστε να μη υπολείπεται πλέον εις τους ενδεχόμε-

νους ανατροπείς του κοινωνικού καθεστώτος βαρύ

το έργον».

Βάσος Στεφανόπουλος:

«Χθες ακόμη εις μίαν μακράν ολονύκτιον συνε-

δρίασιν ηναγκάσθημεν να κηρύξωμεν την χρεοκο-

πίαν του λεγομένου κοινοβουλευτισμού. Είδομεν το

θέαμα ενός κόμματος, το οποίον ο λαός επλούτι-

σεν με 120 βουλευτάς και ένος άλλου με 80 και

ενός άλλου με 40 να μη δύναται κανέν εξ αυτών

αλλ’ ούτε, δυστυχώς, όλα μαζί, να δώσωμεν κυ-

βέρνησιν εις τον τόπον. Και εκαλέσαμε τον αξιότι-

μον αρχηγόν των ελευθεροφρόνων. Αρχηγόν κατά

πάντα βεβαίως άξιον τιμής και διά το ένδοξον πα-

ρελθόν και διά το τίμιον παρόν και διά το εύελπι

μέλλον, αλλά αρχηγόν εξ συναδέλφων εις την Βου-

λήν ταύτην και καταθέσαμεν εις τους πόδας αυτού

άλλοι την εμπιστοσύνην μας διά διαμαρτυριών,

όπως προσφυέστατα παρετηρήθη και άλλοι την

ανοχήν μας μετά χειροκροτημάτων. Και τα 240

ΝΑΙ, τα οποία εξεφώνισαν εις την αίθουσαν ημών

εις την ψήφον εμπιστοσύνης, ήσαν 240 υπογραφαί

κάτωθι της τρομεράς διαπιστώσεως ότι εχρεωκο-

πήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συ-

νέλευσις, εχάσαμεν την συνείδησιν του προορισμού

μας ως εθνική κυριαρχία. Και έτι πλέον κύριοι

βουλευταί. Εχάσαμεν ίσως και τον ψυχικόν σύνδε-

σμον προς τον λαόν, τον οποίον ενετάλημεν

να διακυβερνήσωμεν.

Διότι, τι είδος ψυχικός σύνδεσμος

είναι δυνατόν να διατηρηθεί όταν ο μεν λαός φω-

νάζει “δεν θέλω να με κυβερνήσει ο κ. Μεταξάς’’,

ημείς δε αδιαφορούντες προς την κραυγήν ταύτην

απαντώμεν: “Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μετα-

ξάς!’’»…