Σ' ένα νοσοκομείο κόψανε το πόδι κάποιου κι όταν έφευγε τον υποχρέωσαν να το πάρει μαζί του. Έψαχνε πολύ καιρό και τρόπους να ξεφορτωθεί το πόδι του, αδύνατο. Τελικά καταλήγει στο νεκροθάφτη.
- Φίλε να το θάψουμε;
- Ευχαρίστως, του απαντά και το έθαψε.
- Με καταϋποχρέωσες, με έσωσες, τι σου χρωστώ;
- Άστα ρε φίλε όλα μαζί!
(Φιλοσοφήστε το εχει συνειρμούς....)
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΟ ΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΤΟ 2009
ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ
Διασταύρωση
Τ.Κ.19009, ΡΑΦΗΝΑ
ΤΗΛ . 2294077791-95, 2294077181
FAX: 2294077789
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Δαφνί
Αθηνών 37412462 Χαϊδάρι (Αθήνα)
Τηλέφωνα
Γραμματεία: 210 5388130
Εξωτερικά Ιατρεία: 210 5388335
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ «ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ»
Ιερά Οδός 343
Τ.Κ.12461, ΧΑΪΔΑΡΙ
Πρόεδρος Δ.Σ.: 2105404116
Διοικητής: 2105449917
ΚΛΙΝΙΚΗ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ
Διεύθυνση : Ηρακλείου 519 Π. Ηράκλειο
Τηλέφωνο : 2102817068
ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ
Διεύθυνση : 28ης Οκτωβρίου & Αθ. Διάκου Με
Τηλέφωνο : 2108044306
251 ΓΝΑ - Ψυχιατρική Κλινική
Διευθυντής: (210) 746 4172
Γραμματεία Κλινικής: (210) 746 4149
Προϊσταμένη: (210) 746 4174
Γραφείο Ιατρών: (210) 746 4148
Εφημερεύων Ιατρός: (210): 746 3781
Ραντεβού κλείνονται από την Γραμματεία των Τακτικών Εξωτερικών Ιατρείων του 251 ΓΝΑ.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ - ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΠΕ
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 14565 ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Tel: 210-6211046 210-6210405
Fax: 210-6210405
Read more...
Διασταύρωση
Τ.Κ.19009, ΡΑΦΗΝΑ
ΤΗΛ . 2294077791-95, 2294077181
FAX: 2294077789
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Δαφνί
Αθηνών 37412462 Χαϊδάρι (Αθήνα)
Τηλέφωνα
Γραμματεία: 210 5388130
Εξωτερικά Ιατρεία: 210 5388335
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ «ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ»
Ιερά Οδός 343
Τ.Κ.12461, ΧΑΪΔΑΡΙ
Πρόεδρος Δ.Σ.: 2105404116
Διοικητής: 2105449917
ΚΛΙΝΙΚΗ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ
Διεύθυνση : Ηρακλείου 519 Π. Ηράκλειο
Τηλέφωνο : 2102817068
ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ
Διεύθυνση : 28ης Οκτωβρίου & Αθ. Διάκου Με
Τηλέφωνο : 2108044306
251 ΓΝΑ - Ψυχιατρική Κλινική
Διευθυντής: (210) 746 4172
Γραμματεία Κλινικής: (210) 746 4149
Προϊσταμένη: (210) 746 4174
Γραφείο Ιατρών: (210) 746 4148
Εφημερεύων Ιατρός: (210): 746 3781
Ραντεβού κλείνονται από την Γραμματεία των Τακτικών Εξωτερικών Ιατρείων του 251 ΓΝΑ.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ - ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΠΕ
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 14565 ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Tel: 210-6211046 210-6210405
Fax: 210-6210405
Read more...
ΛΕΣ;
«Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα Είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά Και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται Και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά…» (Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας)
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΡΗΣΙΜΕΣ
Δώσε μου παππού δύο συμβουλές, να τις θυμάμαι αιώνια, εσύ που ξέρεις της ζωής τις λύπες και τις χαρές. Πώς θα μπορούσε ένας νέος στις μέρες μας, να ζήσεί χωρίς βάσανα και χωρίς καημούς;
Και ο παππούς σιγά-σιγά την πίπα του τραβώντας , αγκάλιασε τον εγγονό του και είπε χαμογελώντας:
Άκου λοιπόν, ξυπόλητος μην περπατάς στα αγκάθια και σαν ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Να έχεις στις πίκρες τις ζωής σύντροφο την ελπίδα και μην πετάς το δόρυ σου αν έχεις σάπια ασπίδα, σαν δεν κρατούν τα κότσια σου μην κάνεις τον μάγκα, να προτιμάς ένα και γερό παρά σπασμένα δέκα, να μην πιστέψεις θηλυκό…μακριά από την γυναίκα…εκτός πια αν στην τσέπη σου υπάρχει μία ‘’Μπεμπέκα'’….
Και ο παππούς σιγά-σιγά την πίπα του τραβώντας , αγκάλιασε τον εγγονό του και είπε χαμογελώντας:
Άκου λοιπόν, ξυπόλητος μην περπατάς στα αγκάθια και σαν ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι. Να έχεις στις πίκρες τις ζωής σύντροφο την ελπίδα και μην πετάς το δόρυ σου αν έχεις σάπια ασπίδα, σαν δεν κρατούν τα κότσια σου μην κάνεις τον μάγκα, να προτιμάς ένα και γερό παρά σπασμένα δέκα, να μην πιστέψεις θηλυκό…μακριά από την γυναίκα…εκτός πια αν στην τσέπη σου υπάρχει μία ‘’Μπεμπέκα'’….
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΓΓΛΟΦΩΝΟΥΣ(ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ...)
Communism : If you have 2 cows, the government takes both of them and gives you free milk.
Fascism : If you have 2 cows, the government takes both of them and sells you milk.
Nazism : If you have 2 cows, the government takes both of them and executes you by shooting.
Theocracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and directs you for milk pray.
Bureaucracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and kill one of the cows then throws the bucket.
Democracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and the cows start striking against them.
Fascism : If you have 2 cows, the government takes both of them and sells you milk.
Nazism : If you have 2 cows, the government takes both of them and executes you by shooting.
Theocracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and directs you for milk pray.
Bureaucracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and kill one of the cows then throws the bucket.
Democracy : If you have 2 cows, the government takes both of them and the cows start striking against them.
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ...)
Aπ’ ότι φαίνεται ο Αη-Bασίλης δεν επισκέπτεται τελικά όλες τις χώρες! Στην Iσπανία και τις χώρες της Nοτίου Aμερικής τα δώρα στα παιδιά φέρνουν οι Tρεις Mάγοι, στην Iταλία μια καλή γριούλα που ονομάζεται Λα Mπεφάνα, σε μερικές περιοχές της Pωσίας η γριά Mπαμπούσκα και σε άλλες ο Παππούς των Πάγων, στην Γερμανία η Kρίστκιντ, μια αγγελική μορφή σταλμένη από τον Iησού, στην Σκανδιναβία μια παρέα ξωτικών που λέγονται Zουλενίσεν, στη Γαλλία ο Πατέρας των Xριστουγέννων (Pére Noel), στην Oλλανδία, το Bέλγιο και σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες, ο Αγιος Nικόλαος, στην Iαπωνία ο Kιροχσού, ο οποίος έχει μάτια και στο πίσω μέρος του κεφαλιού για να βλέπει ό,τι κάνουν όλα τα παιδιά.
Kατά τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα μεσάνυκτα της παραμονής των Xριστουγέννων του 1914, τα πυρά από τα γερμανικά χαρακώματα σταμάτησαν ξαφνικά και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να τραγουδούν τα Kάλαντα. Nωρίς το πρωί των Xριστουγέννων οι Γερμανοί στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματά τους και πλησίασαν τα χαρακώματα των Συμμαχικών Δυνάμεων, τραγουδώντας φωνάζοντας «Kαλά Xριστούγεννα». Στην αρχή οι στρατιώτες των Συμμαχικών Δυνάμεων εξέλαβαν την κίνηση αυτή ως ένα κόλπο εκ μέρους των Γερμανών, αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι επρόκειτο για μια ευγενική χειρονομία. Bγήκαν κι εκείνοι από τα χαρακώματα και ανταπέδωσαν τις ευχές των Γερμανών. Δέκτηκαν μάλιστα να ανταλλάξουν χειραψίες με τους αντιπάλους τους. H ανακωχή κράτησε μόνο μερικές μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι αντίπαλοι στρατιώτες αντάλλαζαν δώρα, που δεν ήταν παρά μερικά τσιγάρα. Έπαιξαν ακόμη και ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.
Τα Χριστούγεννα είναι πλέον γεγονός και τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες αποτελούν τους πρωταγωνιστές στην ομάδα των γλυκών. Τέτοιες ημέρες δε νοούνται χωρίς τα αντιπροσωπευτικά αυτά γλυκά των Χριστουγέννων. Οι πιατέλες στα σπίτια έχουν ήδη γεμίσει, ενώ φούρνοι και ζαχαροπλαστεία έχουν κατασκευάσει τα γνωστά "βουνά" προκειμένου να τα απολαύσουν και όσοι δεν επιδίδονται στη ζαχαροπλαστική τέχνη. μως ποιό από τα δύο αυτά γλυκά πρέπει να προτιμήσετε; Εάν ο διαιτολόγος σας (ο δυνάστης δηλαδή) σας επιτρέπει ένα γλυκό την ημέρα..., τι πρέπει να διαλέξετε τελικά, κουραμπιέ ή τ μελομακάρονο; Σας παρέχουμε όλες τις πληροφορίες σχετικά με τα δύο αυτά Ελληνικά παραδοσιακά γλυκά και φυσικά η τελική επιλογή είναι δική σας... Η βασική πληροφορία, που ενδιαφέρει και τους περισσότερους, είναι το πόσες θερμίδες έχει ένα μελομακάρονο ή ένας κουραμπιές. Συγκεκριμένος αριθμός θερμίδων, για το κάθε γλυκό, δεν μπορεί να καθοριστεί, διότι αυτό εξαρτάται από τα υλικά αλλά και από το μέγεθος του γλυκού. Υπάρχουν δηλαδή μελομακάρονα και κουραμπιεδάκια "μπουκιές" αλλά και πολύ μεγαλύτερα. Υπάρχουν επίσης και πολλές παραλλαγές στις συνταγές, όπως διαφορά στους ξηρούς καρπούς, αλλά και προσθήκη επικάλυψης σοκολάτας. Προκειμένου να μπορέσει γίνει η σύγκριση των δύο γλυκών, χρησιμοποιείται ένα κοινό παραδοσιακό μελομακάρονο (χωρίς γέμιση ή σοκολάτα) και ένας παραδοσιακός κουραμπιές. Και τα δύο γλυκά έχουν το κλασσικό τους μέγεθος (το βάρος κυμαίνεται στα 40-50γρ). Η ενεργειακή αξία λοιπόν, οι θερμίδες που αποδίδει δηλαδή το μελομακάρονο ή ο κουραμπιές δεν έχουν σημαντική διαφορά. Κυμαίνονται γύρω στις 200 θερμίδες. Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν το μελομακάρονο που έχει τόσο σιρόπι και είναι και πιο βαρύ, να έχει παρόμοιες θερμίδες με τον κουραμπιέ. Η απάντηση είναι ότι το μελομακάρονο έχει μικρότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά, τα οποία αποδίδουν εννέα θερμίδες ανά γραμμάριο, ενώ είναι πιο πλούσια σε απλά σάκχαρα (μέλι και ζάχαρη) τα οποία αποδίδουν 4 θερμίδες ανά γραμμάριο. Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές στη διατροφική αξία των δύο γλυκών. Αρχίζοντας από τα λιπαρά που περιέχουν τα δύο γλυκά, ο κουραμπιές περιέχει πολύ περισσότερα κεκορεσμένα λιπαρά από το μελομακάρονο διότι το λίπος που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του κουραμπιέ είναι μερικώς ή εξολοκλήρου βούτυρο. Ομως ακόμα και αν δεν είναι εξολοκλήρου βούτυρο, το άλλο μέρος είναι κάποιο φυτικό λίπος το οποίο περιέχει μερικώς υδρογονωμένα λιπαρά, τα οποία δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Αντίθετα το μελομακάρονο μπορεί να παρασκευαστεί με ελαιόλαδο, κάτι που το κάνει να υπερέχει σημαντικά έναντι του κουραμπιέ. Στη χειρότερη θα περιέχει κάποιο σπορέλαιο, οπότε και πάλι το ποσοστό κορεσμένων ή υδρογονωμένων λιπαρών θα είναι πολύ χαμηλό. Τα υπόλοιπα βασικά συστατικά και των δύο γλυκών είναι το αλεύρι, οι ξηροί καρποί και το μέλι και η ζάχαρη για τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες αντίστοιχα. Αν σας ενδιαφέρει λοιπόν μόνο η ενεργειακή αξία των γλυκών που θα φάτε, η επιλογή είναι δική σας. Αν όμως έχετε διατροφική συνείδηση και τις γιορτινές αυτές ημέρες, οι οποίες είναι από τη φύση τους φορτωμένες με αρκετά λιπαρά και κυρίως κορεσμένα (ζωικά), καλό θα ήταν να προτιμάτε τα μελομακάρονα, από τους κουρμαμπιέδες αφού τα πρώτα κερδίζουν τη "μάχη" στα διατροφικά σημεία.
(ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΟ TYPOS.COM.CY)
EΠΙΚΑΙΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ
O καθορισμός της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Xριστού έγινε τον 4ο αιώνα, όταν η Kαθολική Eκκλησία έψαχνε ένα τρόπο για να καταργήσει, χωρίς να δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο, τις γιορταστικές τελετές μιας ειδολωλατρικής θρησκείας, η οποία απειλούσε, τότε, όχι μόνο την ύπαρξη, αλλά και την εξάπλωση του Xριστιανισμού. H ρωμαϊκή ειδολωλατρική αυτή θρησκεία γιόρταζε την γέννηση του Mιθράς, του Θεού του Ήλιου τις τελευταίες μέρες του έτους. Έτσι η Kαθολική Eκκλησία αποφάσισε να καθορίσει, τις ίδιες μέρες που οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν την γέννηση του Mιθράς, μια γιορτή για την γέννηση του Iησού Xριστού, με απώτερο σκοπό η ειδολωλατρική γιορτή να αρχίσει σιγά-σιγά να εκλείπει. Παρ’όλο που οι ιστορικοί τοποθετούν την γέννηση του Xριστού είτε την περίοδο της άνοιξης είτε την περίοδο του φθινοπώρου, η Eκκλησία επέλεξε την 25η Δεκεμβρίου ως την ημέρα των Xριστουγέννων. (TYPOS.COM)
ΛΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ?
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ "ΒΑΡΑΝΕ" ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ;
Κυριακή ώρα 0725 .
Αλλη μια φορά με ξυπνάνε οι καμπανιές του Αγ.Παντελεήμωνα ,φαντάζομαι όχι μόνο εμένα.Μουρχετε στο μυαλό ένα ωραιο κείμενο του φίλου μου Τάσου Π.
"Λάτρης των νησιών και ιδιαίτερα των Κυκλάδων με αυτό το απίστευτο φως του ήλιου που τα απογεύματα λίγο πριν την δύση του κοκκινίζει εκρηκτικά με το φως του τα γύρω βουνά και γλυκαίνει μέσα μου όλο μου το είναι.
Στο μεταίχμιο πριν το σκοτάδι με συντροφεύει το Πολύβιο χορωδιακό ραντεβού από τα τελευταία της ημέρας συναυλιακά τιτιβίσματα των πουλιών στο μοναδικό γέρικο κωνοφόρο της γειτονιάς.
Το γλυκοσούρουπο με σκεπάζει και με κατηφορίζει στη θάλασσα αναζητώντας από μακριά τα φωτισμένα σιωπηλά καράβια της αγάπης και καπετάνιους που κερδίζουν την ζωή τους με φοβέρες.
Αυτό το βαθύ του ουρανού μπλε που μοβίζει στα μάτια μου βαθιά πριν τα αστέρια αρχίσουν να ανοιγοκλείνουν ερωτικά το μάτι γύρω από το σκοτάδι, πριν ξεκινήσουν να πέφτουν με ευχές.
Ε, αυτός ο ουρανός μου φτάνει.
Τώρα τελείωσαν τ’ αστέρια, τα φεγγάρια, τα πουλιά και ξαφνικά σε λίγες ώρες τα παίρνω χαμογελαστά πίσω μου στη χώρα του πουθενά όπου και κατοικώ χρόνια τώρα.
Μέρες παράξενες με ψιχαλιστούς χειμώνες, χωμένος μέσα σε ένα βαρύ παλτό ψαρεύοντας και διαβάζοντας, άλλες φορές περπατώντας κάτω από χάρτινους ουρανούς κοιτάζοντας ανατολικά τις καλοκαιρινές φωτογραφίες να μου τραγουδούν ζεστά με πεφταστέρια και γεμάτα φεγγάρια που γίνονται τα soundtrack της ζωής μου.
Και ‘γω τραγουδώ στον ύπνο μου το τελευταίο στίχο μιας μπαλάντας λίγο πριν με χτυπήσει πισώπλατα η κυριακάτικη ομοβροντία των καμπάνων του Αγ. Νικολάου.
Ξυπνώ μέσα σε ρινγκ σε άνισο αγώνα με απανωτές γροθιές που σβουρίζουν στ’ αυτιά μου χωρίς τελειωμό.
Σαν συναγερμός κάτι σαν πόλεμος δίπλα απ’ το κρεβάτι μου πρέπει να κρυφτώ δεν ξέρω. Τελειώνει και ξαναρχίζει σαν κινεζικό βασανιστικό μαρτύριο, σαν χαφιές που σου κλέβει το δικαίωμα να ονειρεύεσαι μέχρι αργά τις Κυριακές.
Μια μαζική επίθεση ηλεκτρονικού ήχου ορθόδοξης προέλευσης Χωρίς ανάσα και σε νοκ άουτ κατάσταση λόγια δεν βρίσκω μόνο βρίζω. 07.30 το πρωί με ένα κουτσό όνειρο σαν φυλαχτό της νύχτας μονολογώ και σέρνομαι μηχανικά προς κουζίνα μεριά για καφέ με θολή ματιά και οι θρασύτατες καμπάνες να συνεχίζουν να μου διαολίζουν το μυαλό, μέσα στης Κυριακής το πρωινό μου."
Αλλη μια φορά με ξυπνάνε οι καμπανιές του Αγ.Παντελεήμωνα ,φαντάζομαι όχι μόνο εμένα.Μουρχετε στο μυαλό ένα ωραιο κείμενο του φίλου μου Τάσου Π.
"Λάτρης των νησιών και ιδιαίτερα των Κυκλάδων με αυτό το απίστευτο φως του ήλιου που τα απογεύματα λίγο πριν την δύση του κοκκινίζει εκρηκτικά με το φως του τα γύρω βουνά και γλυκαίνει μέσα μου όλο μου το είναι.
Στο μεταίχμιο πριν το σκοτάδι με συντροφεύει το Πολύβιο χορωδιακό ραντεβού από τα τελευταία της ημέρας συναυλιακά τιτιβίσματα των πουλιών στο μοναδικό γέρικο κωνοφόρο της γειτονιάς.
Το γλυκοσούρουπο με σκεπάζει και με κατηφορίζει στη θάλασσα αναζητώντας από μακριά τα φωτισμένα σιωπηλά καράβια της αγάπης και καπετάνιους που κερδίζουν την ζωή τους με φοβέρες.
Αυτό το βαθύ του ουρανού μπλε που μοβίζει στα μάτια μου βαθιά πριν τα αστέρια αρχίσουν να ανοιγοκλείνουν ερωτικά το μάτι γύρω από το σκοτάδι, πριν ξεκινήσουν να πέφτουν με ευχές.
Ε, αυτός ο ουρανός μου φτάνει.
Τώρα τελείωσαν τ’ αστέρια, τα φεγγάρια, τα πουλιά και ξαφνικά σε λίγες ώρες τα παίρνω χαμογελαστά πίσω μου στη χώρα του πουθενά όπου και κατοικώ χρόνια τώρα.
Μέρες παράξενες με ψιχαλιστούς χειμώνες, χωμένος μέσα σε ένα βαρύ παλτό ψαρεύοντας και διαβάζοντας, άλλες φορές περπατώντας κάτω από χάρτινους ουρανούς κοιτάζοντας ανατολικά τις καλοκαιρινές φωτογραφίες να μου τραγουδούν ζεστά με πεφταστέρια και γεμάτα φεγγάρια που γίνονται τα soundtrack της ζωής μου.
Και ‘γω τραγουδώ στον ύπνο μου το τελευταίο στίχο μιας μπαλάντας λίγο πριν με χτυπήσει πισώπλατα η κυριακάτικη ομοβροντία των καμπάνων του Αγ. Νικολάου.
Ξυπνώ μέσα σε ρινγκ σε άνισο αγώνα με απανωτές γροθιές που σβουρίζουν στ’ αυτιά μου χωρίς τελειωμό.
Σαν συναγερμός κάτι σαν πόλεμος δίπλα απ’ το κρεβάτι μου πρέπει να κρυφτώ δεν ξέρω. Τελειώνει και ξαναρχίζει σαν κινεζικό βασανιστικό μαρτύριο, σαν χαφιές που σου κλέβει το δικαίωμα να ονειρεύεσαι μέχρι αργά τις Κυριακές.
Μια μαζική επίθεση ηλεκτρονικού ήχου ορθόδοξης προέλευσης Χωρίς ανάσα και σε νοκ άουτ κατάσταση λόγια δεν βρίσκω μόνο βρίζω. 07.30 το πρωί με ένα κουτσό όνειρο σαν φυλαχτό της νύχτας μονολογώ και σέρνομαι μηχανικά προς κουζίνα μεριά για καφέ με θολή ματιά και οι θρασύτατες καμπάνες να συνεχίζουν να μου διαολίζουν το μυαλό, μέσα στης Κυριακής το πρωινό μου."
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Homo Consumerus
Ταξιδεύοντας με τον προαστιακό πριν από μερικές μέρες, πήρε το αυτί μας μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο δασκάλες.
Οι κοπέλες ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Το θέμα; Τι άλλο; To shopping.-Άσε φιλενάδα, είδα ένα ζευγάρι μπότες προσφορά στα «Μέρμερις» τις προάλλες, θαύμα, ξεκινάει την κουβέντα η μία.-Πολύ ωραία τα «Μέρμερις», απαντάει η άλλη. Αλλά λίγο ακριβά τα βρίσκω ρε συ Μαρία δε νομίζεις;-Ναι, αλλά οι μπότες είναι προσφορά μόνο 540 ευρώ, σκέφτομαι να τις χτυπήσω.540 ευρώ!!! Μας πιάνει απελπισία. Για ένα ζευγάρι μπότες; Μα ποιος δίνει τόσα λεφτά για ένα ζευγάρι μπότες; Και που τα βρίσκει; Απ' το μισθό της πρωτοδιορισμένης δασκάλας που δε φτάνει ούτε τα 1000 ευρώ μηνιαίως;Για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Το χαρακτηριολογικό πρότυπο που δίνει τον τόνο στη σημερινή Ελλάδα είναι ο άνθρωπος - ανυπόμονος καταναλωτής. Ο homo consumerus που τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Αυτός που έχει αφήσει παράμερα την αυτοπειθαρχεία και την αυτοσυγκράτηση, κι επιζητεί διακαώς την αυτοπραγμάτωση προβάλλοντας το «δικαίωμα» ακόμα και των πιο τρελών καταναλωτικών επιθυμιών να βρουν ικανοποίηση. Αυτός που κάνει ατομικά όνειρα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα μέσα απ' την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.Το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στη δυτική μαζική κοινωνία της κατανάλωσης οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατραπεί πλέον σε πιεστικές επιθυμίες.Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1980 οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα παράγουν και καλύπτουν τη διαφορά δανειζόμενοι από τις τράπεζες. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο αρχισυντάκτης του Newsweek Fareed Zakaria, εάν κάποιος Αμερικανός ήθελε να αγοράσει μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερη τηλεόραση και πιο γρήγορο αυτοκίνητο δε χρειαζόταν να πληρώσει. Τα έβαζε στην πιστωτική ή υποθήκευε το σπίτι του και δανειζόμενος χρηματοδοτούσε ακόμα και την πιο τρελή φαντασίωσή του. Όσο όμως οι φαντασιώσεις αυξάνονταν, και με τις τράπεζες να καλλιεργούν τον ανεύθυνο δανεισμό, τόσο αυξανόταν το χρέος των νοικοκυριών. Από 680 δις δολάρια το 1974 σε 14 τρις σήμερα με το μέσο νοικοκυριό να έχει 13 πιστωτικές κάρτες.Το αίτημα της αυτοπραγμάτωσης είναι σ’ αυτό το σημείο το κλειδί. Η αυτοπραγμάτωση συνυφαίνεται με όλες εκείνες τις ηδονιστικές στάσεις που υποβαστάζουν ψυχολογικά τη μαζική κατανάλωση και επομένως την ίδια την υπόσταση της οικονομίας. Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου καταναλωτή ξεπερνούν κατά πολύ την επιβίωση ή την λιτή διαβίωση και ακουμπάνε το επίπεδο της πολυτελούς διαβίωσης.Αυτό όμως το διαρκές κυνήγι της αυτοπραγμάτωσης μέσω της κατανάλωσης προκαλεί σημαντικές έως κοσμογονικές αλλαγές στον κόσμο γύρω μας. Η αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια καινούρια αντίληψη του εαυτού μας, της εργασίας, της πολιτικής, των ανθρώπινων σχέσεων, της ίδιας της ζωής.Η ζωή για το homo consumerus αποτελεί ένα άπειρο πλήθος καταναλώσιμων προϊόντων, όπου κανείς τριγυρίζει και διαλέγει πότε το ένα πότε το άλλο. Τα πάντα καταναλώνονται. Από αντικείμενα χρήσης, κινέζικα, ινδικά, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα, μέχρι αξίες, ιδεώδη και εμπειρίες. Τι κι αν το κινέζικο αντικείμενο είναι προϊόν κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping; Τι κι αν αγοράζοντάς το υπονομεύεις εμμέσως τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα σου; Τι κι αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μπορείς επίσης εύκολα να δηλώνεις κομμουνιστής ή οπαδός της μαγείας. Οι αξίες και τα πιστεύω, όπως τα αντικείμενα χρήσης, καταναλώνονται, εναλλάσσονται και προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Δεν καθοδηγούν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στόχος πάντα είναι η άμεση, έστω και παροδική απόλαυση μέσα από μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής αντικειμένων, ρόλων, συντρόφων, βιωμάτων.Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία, όπως έλεγε κι ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του «Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού», δεν επιτελείται με πουριτανική ευλάβεια, ούτε για την απόκτηση της αρετής ή ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό εργασιακό ήθος), αλλά εντελώς πραγματιστικά, ως μέσο για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών.Αντιστοίχως, ο ελεύθερος χρόνος δεν παρέχει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας (συνθήκες προλεταριάτου), αλλά αποτελεί μέσο για να μπορέσει το άτομο να διαμορφώσει το χρόνο του σε ευρύτερη καταναλωτική βάση. Το παιχνίδι του καταναλωτή τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.Οι συνέπειες για την πολιτική είναι επίσης άμεσες. Στη δημοκρατία των αυθεντικών ανθρώπων καταναλωτών, όπου αστοί και προλετάριοι τείνουν να εξαλειφτούν, η πολιτική οφείλει να μιλάει στον κάθε πολίτη προσωπικά, να βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τις επιθυμίες του ατόμου και κυρίως να εξασφαλίζει ή να πείθει ότι μπορεί να διασφαλίσει απτές δυνατότητες για κατανάλωση. Έτσι μόνο αποκτάει ουσία η έννοια της ισότητας.Homo consumerus λοιπόν. Ακόμα κι όταν η επιβίωση δεν είναι δεδομένη, ακόμα κι αν όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει βασικά πράγματα στη ζωή, μόνο όταν καταναλώνει μαζικά προϊόντα αισθάνεται άνθρωπος.
Μόνο μέσω της κατανάλωσης ξεδιψάει τη δίψα του για αναγνώριση, μόνο έτσι αισθάνεται αυθεντικός.
Κάπως έτσι, με μισθό 1000 ευρώ το μήνα, τα 540 ευρώ για ένα ζευγάρι μπότες «Μέρμερις» συνιστούν μια καλή προσφορά.
Σίγουρα έτσι γίνεσαι χλιδάνεργος.
Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία.
*Το παρόν άρθρο της G700 δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του νέου ανεξάρτητου διμηνιαίου περιοδικού Post Media που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2008.
Οι κοπέλες ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Το θέμα; Τι άλλο; To shopping.-Άσε φιλενάδα, είδα ένα ζευγάρι μπότες προσφορά στα «Μέρμερις» τις προάλλες, θαύμα, ξεκινάει την κουβέντα η μία.-Πολύ ωραία τα «Μέρμερις», απαντάει η άλλη. Αλλά λίγο ακριβά τα βρίσκω ρε συ Μαρία δε νομίζεις;-Ναι, αλλά οι μπότες είναι προσφορά μόνο 540 ευρώ, σκέφτομαι να τις χτυπήσω.540 ευρώ!!! Μας πιάνει απελπισία. Για ένα ζευγάρι μπότες; Μα ποιος δίνει τόσα λεφτά για ένα ζευγάρι μπότες; Και που τα βρίσκει; Απ' το μισθό της πρωτοδιορισμένης δασκάλας που δε φτάνει ούτε τα 1000 ευρώ μηνιαίως;Για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Το χαρακτηριολογικό πρότυπο που δίνει τον τόνο στη σημερινή Ελλάδα είναι ο άνθρωπος - ανυπόμονος καταναλωτής. Ο homo consumerus που τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Αυτός που έχει αφήσει παράμερα την αυτοπειθαρχεία και την αυτοσυγκράτηση, κι επιζητεί διακαώς την αυτοπραγμάτωση προβάλλοντας το «δικαίωμα» ακόμα και των πιο τρελών καταναλωτικών επιθυμιών να βρουν ικανοποίηση. Αυτός που κάνει ατομικά όνειρα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα μέσα απ' την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.Το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στη δυτική μαζική κοινωνία της κατανάλωσης οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατραπεί πλέον σε πιεστικές επιθυμίες.Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1980 οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα παράγουν και καλύπτουν τη διαφορά δανειζόμενοι από τις τράπεζες. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο αρχισυντάκτης του Newsweek Fareed Zakaria, εάν κάποιος Αμερικανός ήθελε να αγοράσει μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερη τηλεόραση και πιο γρήγορο αυτοκίνητο δε χρειαζόταν να πληρώσει. Τα έβαζε στην πιστωτική ή υποθήκευε το σπίτι του και δανειζόμενος χρηματοδοτούσε ακόμα και την πιο τρελή φαντασίωσή του. Όσο όμως οι φαντασιώσεις αυξάνονταν, και με τις τράπεζες να καλλιεργούν τον ανεύθυνο δανεισμό, τόσο αυξανόταν το χρέος των νοικοκυριών. Από 680 δις δολάρια το 1974 σε 14 τρις σήμερα με το μέσο νοικοκυριό να έχει 13 πιστωτικές κάρτες.Το αίτημα της αυτοπραγμάτωσης είναι σ’ αυτό το σημείο το κλειδί. Η αυτοπραγμάτωση συνυφαίνεται με όλες εκείνες τις ηδονιστικές στάσεις που υποβαστάζουν ψυχολογικά τη μαζική κατανάλωση και επομένως την ίδια την υπόσταση της οικονομίας. Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου καταναλωτή ξεπερνούν κατά πολύ την επιβίωση ή την λιτή διαβίωση και ακουμπάνε το επίπεδο της πολυτελούς διαβίωσης.Αυτό όμως το διαρκές κυνήγι της αυτοπραγμάτωσης μέσω της κατανάλωσης προκαλεί σημαντικές έως κοσμογονικές αλλαγές στον κόσμο γύρω μας. Η αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια καινούρια αντίληψη του εαυτού μας, της εργασίας, της πολιτικής, των ανθρώπινων σχέσεων, της ίδιας της ζωής.Η ζωή για το homo consumerus αποτελεί ένα άπειρο πλήθος καταναλώσιμων προϊόντων, όπου κανείς τριγυρίζει και διαλέγει πότε το ένα πότε το άλλο. Τα πάντα καταναλώνονται. Από αντικείμενα χρήσης, κινέζικα, ινδικά, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα, μέχρι αξίες, ιδεώδη και εμπειρίες. Τι κι αν το κινέζικο αντικείμενο είναι προϊόν κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping; Τι κι αν αγοράζοντάς το υπονομεύεις εμμέσως τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα σου; Τι κι αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μπορείς επίσης εύκολα να δηλώνεις κομμουνιστής ή οπαδός της μαγείας. Οι αξίες και τα πιστεύω, όπως τα αντικείμενα χρήσης, καταναλώνονται, εναλλάσσονται και προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Δεν καθοδηγούν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στόχος πάντα είναι η άμεση, έστω και παροδική απόλαυση μέσα από μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής αντικειμένων, ρόλων, συντρόφων, βιωμάτων.Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία, όπως έλεγε κι ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του «Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού», δεν επιτελείται με πουριτανική ευλάβεια, ούτε για την απόκτηση της αρετής ή ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό εργασιακό ήθος), αλλά εντελώς πραγματιστικά, ως μέσο για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών.Αντιστοίχως, ο ελεύθερος χρόνος δεν παρέχει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας (συνθήκες προλεταριάτου), αλλά αποτελεί μέσο για να μπορέσει το άτομο να διαμορφώσει το χρόνο του σε ευρύτερη καταναλωτική βάση. Το παιχνίδι του καταναλωτή τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.Οι συνέπειες για την πολιτική είναι επίσης άμεσες. Στη δημοκρατία των αυθεντικών ανθρώπων καταναλωτών, όπου αστοί και προλετάριοι τείνουν να εξαλειφτούν, η πολιτική οφείλει να μιλάει στον κάθε πολίτη προσωπικά, να βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τις επιθυμίες του ατόμου και κυρίως να εξασφαλίζει ή να πείθει ότι μπορεί να διασφαλίσει απτές δυνατότητες για κατανάλωση. Έτσι μόνο αποκτάει ουσία η έννοια της ισότητας.Homo consumerus λοιπόν. Ακόμα κι όταν η επιβίωση δεν είναι δεδομένη, ακόμα κι αν όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει βασικά πράγματα στη ζωή, μόνο όταν καταναλώνει μαζικά προϊόντα αισθάνεται άνθρωπος.
Μόνο μέσω της κατανάλωσης ξεδιψάει τη δίψα του για αναγνώριση, μόνο έτσι αισθάνεται αυθεντικός.
Κάπως έτσι, με μισθό 1000 ευρώ το μήνα, τα 540 ευρώ για ένα ζευγάρι μπότες «Μέρμερις» συνιστούν μια καλή προσφορά.
Σίγουρα έτσι γίνεσαι χλιδάνεργος.
Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία.
*Το παρόν άρθρο της G700 δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του νέου ανεξάρτητου διμηνιαίου περιοδικού Post Media που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2008.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ...
Φίλη μητέρα, φίλε πατέρα,
όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το βράδυ της 31ης Δεκέμβρη αναπόφευκτα θα αλλάξει το έτος. Και σαν γονέας ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αυτό: παρόλη την οικονομική σου στενότητα, παρόλο που μετά βίας ο μισθός σου φτάνει για τα είδη πρώτης ανάγκης, πρέπει και φέτος να ξεπαραδιαστείς για να αγοράσεις στο βλαστάρι σου το πολυπόθητο δώρο για το οποίο σου έχει πρήξει τα @@ τον τελευταίο μήνα. Φυσικά τα έξοδα για το παιδί σου δεν περιορίζονται μόνο στο Χριστουγεννιάτικο δώρο: ρούχα, παπούτσια, φροντιστήρια, καθημερινά έξοδα συντήρησης και διατήρησης του παιδιού σου στη ζωή, δώρα στα γενέθλια του, δώρα στη γιορτή του, και ο κατάλογος δεν τελειώνει ποτε.
Μήπως ήρθε η ώρα να περικόψεις αυτά τα περιττά έξοδα και να νιώσεις επιτέλους πως έχεις μία οικονομική άνεση?
Μήπως ήρθε η ώρα να αγοράσεις εκείνη την τηλεόραση Plasma 48 ιντσών την οποία σου στέρησε το φροντιστήριο αγγλικών του παιδιού σου, για να βλέπεις επιτέλους πεντακάθαρα τον Πρετεντέρη?
Ε λοιπόν έχουμε τη λύση!
Φέτος δεν θα αγοράσεις στον γιό σου άλλον έναν Action Man.
Φέτος δεν θα αγοράσεις στην κόρη σου την 24η Barbie της.
Φέτος θα αγοράσεις στο παιδί σου απλά ένα μπλουζάκι! Απλά δώσε στο παιδί σου να φορέσει το μπλουζάκι και κάντε μία βόλτα στα Εξάρχεια ή σε άλλες περιοχές στις οποίες υπάρχουν ειδικοί φρουροί.
Το πολύ σε 2 ώρες τα οικονομικά προβλήματα που πηγάζουν από τις δαπάνες για το παιδί σου θα έχουν λυθεί.
Τηλεφωνήστε ΤΩΡΑ στο 0800-SHOOTMENOWCOP και αποκτήστε την καταπληκτική αυτή μπλούζα – σωσίμβεια λέμβο στην τρικυμία των οικονομικών προβλημάτων σας, στην προνομιακή τιμή των 5 ευρώ (η τιμή είναι συμβολική, όπως άλλωστε και οι «ποινές» που επιβάλλονται από τα ελληνικά δικαστήρια στους αστυνομικούς που έχουν δείξει «υπερβάλλον ζήλο» την ώρα του καθήκοντος τους).
Η μπλούζα διατίθεται επίσης με μέγεθος στάμπας Medium και Large, με τιμές αντίστοιχα 10 ευρώ και 20 ευρώ, καθώς προσφέρουν περισσότερες πιθανότητες απαλλαγής από τα οικονομικά σας προβλήματα:
Όσοι τηλεφωνήσουν στα επόμενα 10 λεπτά θα λάβουν δώρο εντελώς δωρεάν το βιβλίο «100+1 Γελοίες Αστυνομικές Δικαιολογίες» για να δικαιολογήσετε εύκολα, γρήγορα και διασκεδαστικά στα κανάλια το περιστατικό που θα ακολουθήσει.
Η προσφορά ισχύει μέχρι εξαντλήσεως του στοκ, ή μέχρι εξαντλήσεως των στόκων που υπηρετούν στην Ελληνική Αστυνομία, οπότε και δεν θα έχει λόγο ύπαρξης το συγκεκριμένο μπλουζάκι.
όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το βράδυ της 31ης Δεκέμβρη αναπόφευκτα θα αλλάξει το έτος. Και σαν γονέας ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αυτό: παρόλη την οικονομική σου στενότητα, παρόλο που μετά βίας ο μισθός σου φτάνει για τα είδη πρώτης ανάγκης, πρέπει και φέτος να ξεπαραδιαστείς για να αγοράσεις στο βλαστάρι σου το πολυπόθητο δώρο για το οποίο σου έχει πρήξει τα @@ τον τελευταίο μήνα. Φυσικά τα έξοδα για το παιδί σου δεν περιορίζονται μόνο στο Χριστουγεννιάτικο δώρο: ρούχα, παπούτσια, φροντιστήρια, καθημερινά έξοδα συντήρησης και διατήρησης του παιδιού σου στη ζωή, δώρα στα γενέθλια του, δώρα στη γιορτή του, και ο κατάλογος δεν τελειώνει ποτε.
Μήπως ήρθε η ώρα να περικόψεις αυτά τα περιττά έξοδα και να νιώσεις επιτέλους πως έχεις μία οικονομική άνεση?
Μήπως ήρθε η ώρα να αγοράσεις εκείνη την τηλεόραση Plasma 48 ιντσών την οποία σου στέρησε το φροντιστήριο αγγλικών του παιδιού σου, για να βλέπεις επιτέλους πεντακάθαρα τον Πρετεντέρη?
Ε λοιπόν έχουμε τη λύση!
Φέτος δεν θα αγοράσεις στον γιό σου άλλον έναν Action Man.
Φέτος δεν θα αγοράσεις στην κόρη σου την 24η Barbie της.
Φέτος θα αγοράσεις στο παιδί σου απλά ένα μπλουζάκι! Απλά δώσε στο παιδί σου να φορέσει το μπλουζάκι και κάντε μία βόλτα στα Εξάρχεια ή σε άλλες περιοχές στις οποίες υπάρχουν ειδικοί φρουροί.
Το πολύ σε 2 ώρες τα οικονομικά προβλήματα που πηγάζουν από τις δαπάνες για το παιδί σου θα έχουν λυθεί.
Τηλεφωνήστε ΤΩΡΑ στο 0800-SHOOTMENOWCOP και αποκτήστε την καταπληκτική αυτή μπλούζα – σωσίμβεια λέμβο στην τρικυμία των οικονομικών προβλημάτων σας, στην προνομιακή τιμή των 5 ευρώ (η τιμή είναι συμβολική, όπως άλλωστε και οι «ποινές» που επιβάλλονται από τα ελληνικά δικαστήρια στους αστυνομικούς που έχουν δείξει «υπερβάλλον ζήλο» την ώρα του καθήκοντος τους).
Η μπλούζα διατίθεται επίσης με μέγεθος στάμπας Medium και Large, με τιμές αντίστοιχα 10 ευρώ και 20 ευρώ, καθώς προσφέρουν περισσότερες πιθανότητες απαλλαγής από τα οικονομικά σας προβλήματα:
Όσοι τηλεφωνήσουν στα επόμενα 10 λεπτά θα λάβουν δώρο εντελώς δωρεάν το βιβλίο «100+1 Γελοίες Αστυνομικές Δικαιολογίες» για να δικαιολογήσετε εύκολα, γρήγορα και διασκεδαστικά στα κανάλια το περιστατικό που θα ακολουθήσει.
Η προσφορά ισχύει μέχρι εξαντλήσεως του στοκ, ή μέχρι εξαντλήσεως των στόκων που υπηρετούν στην Ελληνική Αστυνομία, οπότε και δεν θα έχει λόγο ύπαρξης το συγκεκριμένο μπλουζάκι.
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΜΕ.... ΙΣΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ
Η Ελληνική Αστυνομία, αποτελούσα το κατεξοχήν Σώμα Ασφαλείας, έχει ως αποστολή της, σύμφωνα με το άρθρο 93 του Προεδρικού Διατάγματος 141/1991, αφενός την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής συμβίωσης των πολιτών και αφετέρου την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης.
Ως εκ τούτου, η Ελληνική Αστυνομία, στα πλαίσια της προληπτικής αποστολής της, έχει, δυνάμει του ανωτέρω άρθρου, μεταξύ άλλων και την αρμοδιότητα να διενεργεί σωματικές έρευνες σε πρόσωπα, καθώς και έρευνες σε χώρους προσιτούς στο κοινό, καθώς και σε ιδιωτικά μεταφορικά μέσα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 94 επόμενα του ανωτέρω νομοθετήματος, η «προληπτική» αστυνομική σωματική έρευνα παρέχεται ως αρμοδιότητα αποκλειστικά στα όργανα της Ελληνικής Αστυνομίας, προκειμένου να διαπιστωθεί η τέλεση αξιοποίνων πράξεων. Παρ’ όλες τις αμφισβητήσεις των ρυθμίσεων που περιλαμβάνει το ανωτέρω νομοθέτημα, η προκείμενη δυνατότητα της Αστυνομίας θεωρείται παγίως από τη νομολογία ως νόμιμη και εντός των πλαισίων του Συντάγματος, υποστηριζόμενου περαιτέρω, ότι οι ρυθμίσεις του Π.Δ. 141/1991 ευρίσκουν έρεισμα και στο άρθρο 8 παρ. 2 επόμενα της ΕΣΔΑ.
Εκτός όμως από την «προληπτική» αστυνομική έρευνα, σωματική έρευνα ενεργείται και ως ανακριτική πράξη, είτε σε κατηγορούμενους είτε και σε τρίτα πρόσωπα. Ειδικότερα, η σωματική έρευνα σε κατηγορουμένους διενεργείται, σύμφωνα με το άρθρο 257 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όταν εκείνος που διεξάγει την ανάκριση κρίνει, ότι εξαιτίας σπουδαίων λόγων η διεξαγωγή της είναι χρήσιμη για την εξακρίβωση της αλήθειας, ενώ σε τρίτα πρόσωπα, όταν υπάρχει σοβαρή και βάσιμη υπόνοια ή απόλυτη ανάγκη. Σε κάθε περίπτωση η έρευνα θα πρέπει να ενεργείται με τρόπο που να μη θίγει, όσο είναι δυνατό, το αίσθημα ντροπής, και εν γένει την προσωπικότητα, του κατηγορούμενου, ενώ η σωματική έρευνα σε γυναίκα πρέπει να γίνεται μπροστά στον ανακριτικό υπάλληλο που τη διεξάγει, από γυναίκα της εκλογής του, η οποία μάλιστα δίνει τον όρκο του πραγματογνώμονα.
Περαιτέρω, στις περιπτώσεις αυτές εφαρμόζεται πάντα και το άρθρο 253 Κ.Ποιν.Δ., που θέτει τις γενικές προϋποθέσεις του επιτρεπτού διεξαγωγής ερευνών, ορίζοντας ότι «αν διεξάγεται ανάκριση για κακούργημα ή πλημμέλημα, έρευνα διενεργείται όταν μπορεί βάσιμα να υποτεθεί ότι η βεβαίωση του εγκλήματος, η αποκάλυψη ή η σύλληψη των δραστών ή τέλος η βεβαίωση ή η αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ή να διευκολυνθεί μόνο με αυτή».
Συνεπώς, η διενέργεια σωματικής έρευνας, ως ανακριτική πράξη, δεν είναι σύννομη αν δεν έχει προηγηθεί η διάπραξη αξιόποινης πράξης, αντιθέτως δε, απαιτείται να διεξάγεται ήδη ανάκριση ή προανάκριση, συμπεριλαμβανομένης και της αυτεπάγγελτης προανάκρισης, και επιπλέον να υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες, ότι με την έρευνα θα διευκολυνθεί η αποκάλυψη του εγκλήματος και των δραστών.
Εξάλλου, στην έννοια της σωματικής έρευνας περιλαμβάνεται και η έρευνα των χρησιμοποιουμένων μεταφορικών μέσων των εξεταζόμενων προσώπων, εφόσον βεβαίως αυτά δεν χαρακτηρίζονται ως «κατοικία» (πχ τροχόσπιτα), οπότε εφαρμογής τυγχάνουν οι διατάξεις που διέπουν την κατ’ οίκον έρευνα (άρθρα 254 έως 256 Κ.Ποιν.Δ.) Σε σχέση εξάλλου με την έρευνα σε μεταφορικά μέσα, το άρθρο 256 παρ. 2 του νόμου 1729/1978, το οποίο προσετέθη με το άρθρο 22 του νόμου 2161/1993 και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 33 παρ. 3 του νόμου 2648/1998, περιλαμβάνει ειδική διάταξη, σύμφωνα με την οποίαν «δεν είναι άδικη η πράξη αστυνομικού, τελωνειακού υπαλλήλου, υπαλλήλου Σ.Δ.Ο.Ε. και λιμενικού υπαλλήλου, όταν ύστερα από βάσιμη καταγγελία ή ισχυρές υπόνοιες ενεργεί έρευνα σε μεταφορικό μέσο για την ανεύρεση ναρκωτικών».
Περαιτέρω, και επανερχόμενοι στη διενέργεια σωματικής έρευνας προληπτικού χαρακτήρα, το άρθρο 96 παρ. 3 εδάφιο β’ του Π.Δ. 141/1991, θέτει ως προϋπόθεση για τη διεξαγωγή των σωματικών ερευνών στα πλαίσια της προληπτικής δραστηριότητας της αστυνομίας την ύπαρξη είτε σοβαρής υπόνοιας περί της τέλεσης αξιόποινης πράξης είτε απόλυτης ανάγκης.Η διάταξη αυτή τίθεται συστηματικά σε συνέχεια των οριζομένων στο άρθρο 94 εδάφιο α’ του ίδιου διατάγματος, σύμφωνα με το οποίο η διενέργεια σωματικών ερευνών σε πρόσωπα πρέπει να κατατείνουν στην πρόληψη αξιοποίνων πράξεων και την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και τάξης και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών. Εντούτοις, από τις ανωτέρω διατάξεις ελλείπει εμφανώς η εξειδίκευση και ο ειδικότερος καθορισμός του σκοπού των σωματικών ερευνών, με τους οποίους πρέπει να σχετίζεται η «απόλυτη ανάγκη» για τη διενέργειά τους.
Η έλλειψη αυτή δύναται, αλλά και πρέπει, να αναπληρώνεται με την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, αλλά και της, επιμέρους περιεχόμενη σε αυτήν, αρχή της αναγκαιότητας, δεδομένου ότι η αιτιολογία για τη διενέργεια αστυνομικών ερευνών με την επίκληση αδιακρίτως και για όλες τις περιπτώσεις ενός γενικού και δύσκολα εξειδικεύσιμου λόγου (όπως είναι η σοβαρή υπόνοια τέλεσης αξιόποινης πράξεως ή η απόλυτη ανάγκη) δεν εμφαίνεται επαρκής από δικαιοκρατικής άποψης.
Αντιθέτως, όπως άλλωστε έχει επισημανθεί και από το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, η αστυνομική δράση πρέπει να διέπεται από τις ανωτέρω αρχές. Και αυτό, διότι η αρμοδιότητα των αστυνομικών να ενεργούν κατά την ελεύθερη κρίση τους, και βάσει της ειδικής εγκληματολογικής τεχνογνωσίας που πρέπει να διαθέτουν, σωματικές έρευνες είναι μεν αναμφισβήτητη, όχι όμως και ανεξέλεγκτη, δεδομένου ότι πρόκειται ακριβώς για αρμοδιότητα και όχι για δικαίωμα. Ως εκ τούτου, η αστυνομική επέμβαση είναι απολύτως δικαιολογημένη, εφόσον αναφύεται έστω η παραμικρή εξατομικευμένη ένδειξη, με συνέπεια να μην είναι επιτρεπτή η αντιμετώπιση όλων των πολιτών ως εκ προοιμίου υπόπτων, αφού οι τελευταίοι δεν υποχρεούνται να συνδέουν προς ορισμένο νόμιμο σκοπό τη μυστική τους παρουσία σε δημόσιο χώρο.
Ωστόσο, με τη σωματική έρευνα δεν θα πρέπει να συγχέεται η έρευνα προς εξακρίβωση των στοιχείων του πολίτη από τα αστυνομικά όργανα. Έτσι, σε περίπτωση που μας ζητηθεί να επιδείξουμε την αστυνομική μας ταυτότητα, είμαστε υποχρεωμένοι, βάσει των διατάξεων του νόμου 2458/1953, να συμμορφωθούμε. Απλώς, σε περίπτωση που το αστυνομικό όργανο φέρει πολιτική περιβολή, δικαιούμαστε εμείς πρώτα να του ζητήσουμε να μας επιδείξει τη δική του.
ΟΣΚΑΡΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ (το oskar μαλακίας πάει...)
"Μετακινούμαι με ελικόπτερο, γιατί έτσι κερδίζω χρόνο για προσευχή!!!"Εφραιμ"
Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων γίνονται δομημένα ομόλογα των τραπεζών που αυτές τις μέρες χρεοκοπούν."Χρηματιστήρια"
Δεν κάναμε κάτι μεμτό,εμείς θέλαμε να δώσουμε τα ακίνητα στο Δημόσιο με αντάλλαγμα την Βιστωνίδα!"Εφραίμ"
Δεν θα πέσω στο επιπεδό τους,να βγαίνω στα κανάλια και να απαντάω!"(σσ.σε πάνελ εκπομπής) Μπεζεντάκου"
Έχω απαντήσει στην ερώτηση αυτή"Αντώναρος"
Οι μοναχοί(Εφραίμ και Αρσένιος)εκμεταλεύτηκαν την χριστιανική πίστη της οικογένειας μου" Βουλγαράκης"
Το γεγονός αυτό(8άνατος 15χρονου)είναι μεμονωμένο περιστατικό!!!" Παυλόπουλος."
Η αστυνομία χρειάζεται την αγάπη των πολιτών για να δράσει.!" Παυλόπουλος."
Ηταν αναμενόμενο ένα τέτοιο γεγονός(θάνατος 15χρόνου)μετά από τις συνεχόμενες συγκρούσεις." Καρατζαφέρης."
Το ευτυχές είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει θύματα(Δευτέρα βράδυ όπου στην Αθήνα κυριαρχεί το χάος,μετά τον χαμό του 15χρονου).!"βουλευτής ΝΔ"
Η αστυνομία κρατάει αμυντική στάση.!!!"Παυλόπουλος"
Τι είναι αυτοί που έρχονται?(για τους διαδηλωτές που έρχονταν από την Πανεπιστημίο).!"Λαμπίρη"
Έχουμε τραυματισμό??(μια κοπέλα βάζει μαντίλι γιατί δεν μπορεί να αναπνεύσει)"Λαμπίρη"
H αστυνομία είναι αποδεδειγμένα δίπλα στον πολίτη με τις καθημερινές περιπολίες της!" Παυλόπουλος."
Θα σας πάω 18 χρόνια πίσω,το 1993".!! Χαρδαβέλας"
Ο ειδικός φρουρός είχε προσληφθεί και εκπαιδευτεί το 1999 δηλαδή επί ΠΑΣΟΚ".!!!(μιλώντας για τις ευθύνες για τα γεγονότα) βουλευτής ΝΔ
(απο http://absorbencybythemonkeys.blogspot.com/)
Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων γίνονται δομημένα ομόλογα των τραπεζών που αυτές τις μέρες χρεοκοπούν."Χρηματιστήρια"
Δεν κάναμε κάτι μεμτό,εμείς θέλαμε να δώσουμε τα ακίνητα στο Δημόσιο με αντάλλαγμα την Βιστωνίδα!"Εφραίμ"
Δεν θα πέσω στο επιπεδό τους,να βγαίνω στα κανάλια και να απαντάω!"(σσ.σε πάνελ εκπομπής) Μπεζεντάκου"
Έχω απαντήσει στην ερώτηση αυτή"Αντώναρος"
Οι μοναχοί(Εφραίμ και Αρσένιος)εκμεταλεύτηκαν την χριστιανική πίστη της οικογένειας μου" Βουλγαράκης"
Το γεγονός αυτό(8άνατος 15χρονου)είναι μεμονωμένο περιστατικό!!!" Παυλόπουλος."
Η αστυνομία χρειάζεται την αγάπη των πολιτών για να δράσει.!" Παυλόπουλος."
Ηταν αναμενόμενο ένα τέτοιο γεγονός(θάνατος 15χρόνου)μετά από τις συνεχόμενες συγκρούσεις." Καρατζαφέρης."
Το ευτυχές είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει θύματα(Δευτέρα βράδυ όπου στην Αθήνα κυριαρχεί το χάος,μετά τον χαμό του 15χρονου).!"βουλευτής ΝΔ"
Η αστυνομία κρατάει αμυντική στάση.!!!"Παυλόπουλος"
Τι είναι αυτοί που έρχονται?(για τους διαδηλωτές που έρχονταν από την Πανεπιστημίο).!"Λαμπίρη"
Έχουμε τραυματισμό??(μια κοπέλα βάζει μαντίλι γιατί δεν μπορεί να αναπνεύσει)"Λαμπίρη"
H αστυνομία είναι αποδεδειγμένα δίπλα στον πολίτη με τις καθημερινές περιπολίες της!" Παυλόπουλος."
Θα σας πάω 18 χρόνια πίσω,το 1993".!! Χαρδαβέλας"
Ο ειδικός φρουρός είχε προσληφθεί και εκπαιδευτεί το 1999 δηλαδή επί ΠΑΣΟΚ".!!!(μιλώντας για τις ευθύνες για τα γεγονότα) βουλευτής ΝΔ
(απο http://absorbencybythemonkeys.blogspot.com/)
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ
«Τα παιδιά μας δεν είναι εξαγριωμένα χωρίς λόγο. Τα παιδιά μας δεν αμφισβητούν την αλήθεια, αλλά την προδοσία της», άναφέρει στον Κόσμο του Επενδυτή Ο αεχιεπισκοπος. Οι νέοι ενστερνίζονται «τις ίδιες αρχές, αξίες και ιδανικά που ενέπνευσαν και έθρεψαν το γένος μας». Στρέφονται όμως «εναντίον όλων ημών που τους τα διδάσκουμε και συγχρόνως τα προδίδουμε ανερυθρίαστα και ασύστολα».
Μάλιστα, ασκεί σκληρή κριτική στην οικονομική πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων καθώς επισημαίνει ότι είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης.
«Πώς να ζητήσουμε κατανόηση και θυσίες από τον λαό μας όταν οι εσαεί προτεινόμενες επί δεκαετίες λύσεις επαναλαμβάνουν κυνικά σενάρια μονόπλευρης λιτότητας; Όταν οι περιορισμοί και οι θυσίες επιβάλλονται μονομερώς, εξαιρώντας προκλητικά εκείνους προς τους οποίους θα έπρεπε καταρχήν να απαιτηθεί η συνεισφορά τους στην υπέρβαση της κρίσης;» διερωτάται ο Αρχιεπίσκοπος.
Μάλιστα, ασκεί σκληρή κριτική στην οικονομική πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων καθώς επισημαίνει ότι είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης.
«Πώς να ζητήσουμε κατανόηση και θυσίες από τον λαό μας όταν οι εσαεί προτεινόμενες επί δεκαετίες λύσεις επαναλαμβάνουν κυνικά σενάρια μονόπλευρης λιτότητας; Όταν οι περιορισμοί και οι θυσίες επιβάλλονται μονομερώς, εξαιρώντας προκλητικά εκείνους προς τους οποίους θα έπρεπε καταρχήν να απαιτηθεί η συνεισφορά τους στην υπέρβαση της κρίσης;» διερωτάται ο Αρχιεπίσκοπος.
ΕΥΧΕΣ
Τι ευχες να σας γράψω?τις θεωρω τοσο ξεπερασμενες με τα οσα συμβαινουν στον κοσμο..Απλά να μην ξεχναμε και να αγωνιζόμαστε.
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
Από: prevezablog.blogspot.com
Το πελατειακό σύστημα με το κομματικό κράτος, την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, αποτελεί την ταφόπλακα για το μέλλον της πατρίδας μας. Όσοι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν. Και είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια... Ένα σύστημα στο οποίο τα σκουπίδια χρυσοπληρώνονται ως προϊόντα πολιτισμού, το περιθώριο αναδεικνύεται ως πρότυπο και κανόνας και οι πολίτες πελάτες-ψηφοφόροι αναδεικνύουν τους ασήμαντους, ανίκανους, αδίστακτους για να μας κυβερνούν. Ένα κράτος έρμαιο στις διαθέσεις της κομματικής νομενκλατούρας, στο οποίο καταλύεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κάθε έννοια ιεραρχίας. Ένα κράτος με φέουδα, στα οποία φεουδάρχες υπουργοί μοιράζουν (φέτος 5,3 δις €) ειδικούς λογαριασμούς διαχωρίζοντας τους υπαλλήλους σε πατρικίους και πληβείους επιτείνοντας την ανισότητα, εισάγοντας την αδικία και τον ανορθολογισμό στη λειτουργία του, ρίχνουν δηλαδή νερό στο μύλο της διάλυσής του.Το συνδικαλιστικό κίνημα, η υποτιθέμενη έκφραση των εργαζομένων, διεκδικεί αυξήσεις και συμβάσεις ντροπής όταν η ελληνική οικογένεια εξοντώνεται σπαταλώντας τεράστια ποσά για τη «δωρεά παιδεία και υγεία». Μια παιδεία που μετά από χρόνια απίστευτων κόπων και εξόδων οδηγεί σε αδιέξοδα, στην ανεργία ή στη γενιά με τα μπλοκάκια, στη γενιά των 700 €.Και σε αυτό το τοπίο των αδιεξόδων, της ανέχειας για μεγάλο κομμάτι του λαού μας, ζευγάρι αξιωματούχων μας (Έθνος 9/12/08 σελ 6) πιστώνεται στον προσωπικό λογαριασμό με 5,5 εκατομμύρια € στα τελευταία 3 χρόνια προφανώς για αμοιβές του. Αντιπαραβάλει ο νέος το μισθό του των 700 € με τα προηγούμενα ποσά και τρελαίνεται. Ηχεί στα αυτιά του ως απίστευτη και θρασύτατη δικαιολογία «το πρόβλημα στην οικονομία» που ενώ δεν αντέχει να δώσει ψίχουλα στους φτωχούς από την άλλη αμείβει πλουσιοπάροχα όχι μόνο τα στελέχη του συστήματος αλλά ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, χρηματοδοτεί τις χρυσές εθελούσιες, μειώνει το φόρο στους πλούσιους, πλιατσικολογεί με τους επιτήδειους στο δημόσιο μόχθο.Συγχρόνως οι άπληστοι της άρχουσας σύμπραξης (μεγαλοεκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοεργολάβοι, στελέχη της κομματικής νομενκλατούρας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, πλουτίσαντες πολιτικοί καιροσκόποι, διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, μεταπράτες κλπ) επιδεικνύουν προκλητικά τον πλούτο τους προσβάλοντας κατάμουτρα το λαό, εξοργίζοντας τη νεολαία.Είχα παραλίγο την αίσθηση ότι τελικά το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα με την αφόρητη πίεση που ασκεί στους μαθητές στερώντας τους τη δυνατότητα να σκέφτονται και να ενεργούν ως νέοι και η αλλοτριωτική επίδραση των προτύπων που επιβάλλουν τα πορνοκάναλα (όχι όλα) θα αλλοίωναν το χαρακτήρα της νεολαίας μας ώστε παθητικά να υπέμενε αυτές τις αντιφάσεις της κοινωνίας μας που εμείς τους κληρονομήσαμε.Όμως εδώ και καιρό που σερφάρω στο διαδίκτυο που κυρίως οι νέοι περιδιαβαίνουν, αναδύεται μπροστά μου μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που γεννά ελπίδες ότι μπορούν οι νέοι μας να σταματήσουν τον κατήφορο. Αρκεί να πιστέψουν ότι μπορούν. Έχουν όλα τα εφόδια και τις γνώσεις, έχουν το πάθος και τη δύναμη της νεανικότητας. Το σπουδαιότερο (το βλέπω στα κείμενά τους) το βλέπω σήμερα στις διαδηλώσεις τους, δεν θα ανεχθούν να τσαλαπατηθεί η αξιοπρέπειά τους, γινόμενοι όπως πολλοί από εμάς ζητιάνοι στο αισχρό πελατειακό σύστημα πάνω στο οποίο δομήθηκε η κοινωνία μας.Οι νέοι μας αυτή τη ντροπή (ρουσφέτι-αναξιοκρατία) που αποσαρθρώνει κάθε σύστημα αξιών στην κοινωνία μας πρέπει και μπορούν να τη σβήσουν.Ένα εκπαιδευτικός
Το πελατειακό σύστημα με το κομματικό κράτος, την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, αποτελεί την ταφόπλακα για το μέλλον της πατρίδας μας. Όσοι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν. Και είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια... Ένα σύστημα στο οποίο τα σκουπίδια χρυσοπληρώνονται ως προϊόντα πολιτισμού, το περιθώριο αναδεικνύεται ως πρότυπο και κανόνας και οι πολίτες πελάτες-ψηφοφόροι αναδεικνύουν τους ασήμαντους, ανίκανους, αδίστακτους για να μας κυβερνούν. Ένα κράτος έρμαιο στις διαθέσεις της κομματικής νομενκλατούρας, στο οποίο καταλύεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κάθε έννοια ιεραρχίας. Ένα κράτος με φέουδα, στα οποία φεουδάρχες υπουργοί μοιράζουν (φέτος 5,3 δις €) ειδικούς λογαριασμούς διαχωρίζοντας τους υπαλλήλους σε πατρικίους και πληβείους επιτείνοντας την ανισότητα, εισάγοντας την αδικία και τον ανορθολογισμό στη λειτουργία του, ρίχνουν δηλαδή νερό στο μύλο της διάλυσής του.Το συνδικαλιστικό κίνημα, η υποτιθέμενη έκφραση των εργαζομένων, διεκδικεί αυξήσεις και συμβάσεις ντροπής όταν η ελληνική οικογένεια εξοντώνεται σπαταλώντας τεράστια ποσά για τη «δωρεά παιδεία και υγεία». Μια παιδεία που μετά από χρόνια απίστευτων κόπων και εξόδων οδηγεί σε αδιέξοδα, στην ανεργία ή στη γενιά με τα μπλοκάκια, στη γενιά των 700 €.Και σε αυτό το τοπίο των αδιεξόδων, της ανέχειας για μεγάλο κομμάτι του λαού μας, ζευγάρι αξιωματούχων μας (Έθνος 9/12/08 σελ 6) πιστώνεται στον προσωπικό λογαριασμό με 5,5 εκατομμύρια € στα τελευταία 3 χρόνια προφανώς για αμοιβές του. Αντιπαραβάλει ο νέος το μισθό του των 700 € με τα προηγούμενα ποσά και τρελαίνεται. Ηχεί στα αυτιά του ως απίστευτη και θρασύτατη δικαιολογία «το πρόβλημα στην οικονομία» που ενώ δεν αντέχει να δώσει ψίχουλα στους φτωχούς από την άλλη αμείβει πλουσιοπάροχα όχι μόνο τα στελέχη του συστήματος αλλά ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, χρηματοδοτεί τις χρυσές εθελούσιες, μειώνει το φόρο στους πλούσιους, πλιατσικολογεί με τους επιτήδειους στο δημόσιο μόχθο.Συγχρόνως οι άπληστοι της άρχουσας σύμπραξης (μεγαλοεκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοεργολάβοι, στελέχη της κομματικής νομενκλατούρας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, πλουτίσαντες πολιτικοί καιροσκόποι, διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, μεταπράτες κλπ) επιδεικνύουν προκλητικά τον πλούτο τους προσβάλοντας κατάμουτρα το λαό, εξοργίζοντας τη νεολαία.Είχα παραλίγο την αίσθηση ότι τελικά το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα με την αφόρητη πίεση που ασκεί στους μαθητές στερώντας τους τη δυνατότητα να σκέφτονται και να ενεργούν ως νέοι και η αλλοτριωτική επίδραση των προτύπων που επιβάλλουν τα πορνοκάναλα (όχι όλα) θα αλλοίωναν το χαρακτήρα της νεολαίας μας ώστε παθητικά να υπέμενε αυτές τις αντιφάσεις της κοινωνίας μας που εμείς τους κληρονομήσαμε.Όμως εδώ και καιρό που σερφάρω στο διαδίκτυο που κυρίως οι νέοι περιδιαβαίνουν, αναδύεται μπροστά μου μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που γεννά ελπίδες ότι μπορούν οι νέοι μας να σταματήσουν τον κατήφορο. Αρκεί να πιστέψουν ότι μπορούν. Έχουν όλα τα εφόδια και τις γνώσεις, έχουν το πάθος και τη δύναμη της νεανικότητας. Το σπουδαιότερο (το βλέπω στα κείμενά τους) το βλέπω σήμερα στις διαδηλώσεις τους, δεν θα ανεχθούν να τσαλαπατηθεί η αξιοπρέπειά τους, γινόμενοι όπως πολλοί από εμάς ζητιάνοι στο αισχρό πελατειακό σύστημα πάνω στο οποίο δομήθηκε η κοινωνία μας.Οι νέοι μας αυτή τη ντροπή (ρουσφέτι-αναξιοκρατία) που αποσαρθρώνει κάθε σύστημα αξιών στην κοινωνία μας πρέπει και μπορούν να τη σβήσουν.Ένα εκπαιδευτικός
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
«Τα παιδιά μας δεν είναι εξαγριωμένα χωρίς λόγο. Τα παιδιά μας δεν αμφισβητούν την αλήθεια, αλλά την προδοσία της», αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον Κόσμο του Επενδυτή (13/12/2008). Οι νέοι ενστερνίζονται «τις ίδιες αρχές, αξίες και ιδανικά που ενέπνευσαν και έθρεψαν το γένος μας». Στρέφονται όμως «εναντίον όλων ημών που τους τα διδάσκουμε και συγχρόνως τα προδίδουμε ανερυθρίαστα και ασύστολα».Μάλιστα, ασκεί σκληρή κριτική στην οικονομική πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων καθώς επισημαίνει ότι είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης.«Πώς να ζητήσουμε κατανόηση και θυσίες από τον λαό μας όταν οι εσαεί προτεινόμενες επί δεκαετίες λύσεις επαναλαμβάνουν κυνικά σενάρια μονόπλευρης λιτότητας; Όταν οι περιορισμοί και οι θυσίες επιβάλλονται μονομερώς, εξαιρώντας προκλητικά εκείνους προς τους οποίους θα έπρεπε καταρχήν να απαιτηθεί η συνεισφορά τους στην υπέρβαση της κρίσης;» διερωτάται ο Αρχιεπίσκοπος.
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ;
Ας μην γελιόμαστε άλλο. Είναι πόλεμος αυτό που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα. Όχι με την παραδοσιακή έννοια φυσικά, ούτε καν με την έννοια του εμφυλίου ή του ασύμμετρου πολέμου. Είναι ένας πόλεμος εντυπώσεων - αλλά και ουσίας πίσω από αυτές. Ο επιθανάτιος ρόγχος ενός σαθρού και διεφθαρμένου συστήματος που πασχίζει να κρατηθεί στην εξουσία (και που δε διστάζει ακόμα και να συκοφαντήσει νεκρά παιδιά) εναντίον όλων όσων δεν αντέχουν άλλα ψέματα, άλλη καταστολή κι άλλα σκάνδαλα. Αυτοί που προκάλεσαν την κρίση (οικονομική, πολιτική, πολιτισμική και περιβαλλοντική) εναντίον εκείνων που μια ζωή γίνονται θύματα της. Δε μιλάμε πια ούτε για πιτσιρικάδες, ούτε για αναρχικούς, ούτε καν για αριστερούς και δεξιούς. Δε μιλάμε για περιουσίες και ζαρντινιέρες. Μιλάμε για μία χώρα που καταστρέφεται από την ασυδοσία ανθρώπων που εμείς ψηφίσαμε, οπλίσαμε και πλουτίσαμε. Κι εκείνοι μας πρόδωσαν, κι αντί να σηκωθούν να φύγουν νύχτα έχουν το θράσος να συνεχίζουν αμείλικτα την παραπληροφόρηση τους. Εξισώνοντας τα εξεγερμένα παιδιά με σκοτεινά κέντρα και τους τραμπούκους του συστήματος με τη δημοκρατία.
Το ερώτημα είναι λοιπόν τι ρόλο βαράμε εμείς σ’ αυτόν τον πόλεμο. Κι όταν λέω “εμείς”, εννοώ μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, που έχει συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει κι έχει βαρεθεί να νιώθει περιθωριοποιημένη και βουβή. Εννοώ όλους εμάς που είτε μέσω ενός blog είτε μέσω ενός mail, είτε μέσω ενός απλού κινητού τηλεφώνου έχουμε τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις μας και τα επιχειρήματα μας. Γιατί το πρόβλημα είναι ότι ο κάθε Πρετεντέρης (που διόλου τυχαία έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της καθεστωτικής προπαγάνδας) έχει εκατομμύρια λοβοτομημένους που ενημερώνονται από αυτόν και τους ομοίους του, ενώ ο αντίλογος που κυκλοφορεί στο ελεύθερο διαδίκτυο καταλήγει να ανακυκλώνεται σε έναν αρκετά στενό κύκλο ανθρώπων, που στην πλειοψηφία τους δεν χρειάζονταν έναν δολοφονημένο έφηβο για να καταλάβουν ότι κάτι πάει σοβαρά λάθος γύρω μας. Οι υπόλοιποι όμως; Οι γονείς μας; Οι φίλοι μας; Οι συνάδελφοι μας; Θα τους αφήσουμε αιχμάλωτους στα χέρια των αρπακτικών, των γουρουνιών και των παπαγάλων;
Αν όλοι εμείς που έχουμε πρόσβαση στον δημόσιο λόγο συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας και συντονιστούμε, αν όλοι όσοι γράφουν, σχολιάζουν και αναμεταδίδουν τις πτυχές της άλλης πραγματικότητας (που τα κανάλια ποτέ δεν θα δείξουν) μπούμε στον κόπο να αντιταχθούμε στην παραπληροφόρηση με κάθε τρόπο και μέσο, αν αποφασίσουμε να τυπώσουμε τα κείμενα και τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα και να γεμίσουμε τις κολώνες και τις βιτρίνες για να τα δουν όλοι, αν πιάσουμε έναν-έναν τους φίλους και συγγενείς μας και τους εξηγήσουμε τι παίζεται, αν παροτρύνουμε τους γύρω μας να συμμετάσχουν σε ειρηνικές διαδηλώσεις και αποδοκιμάσουμε έμπρακτα την τυφλή και αχαλίνωτη βία, τότε ίσως ξυπνήσουμε μια μέρα σε μια χώρα που ο Καραμανλής, ο Πρετεντέρης, ο Κούγιας και το λοιπό σκυλολόι του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου θα έχουν εξοστρακιστεί από τις μάζες που τόσα χρόνια νάρκωναν.
Είπαμε, έχουμε πόλεμο. Και αυτή τη φορά οφείλουμε να πάρουμε όλοι μέρος. Χωρίς να περιμένουμε κάποιον να μας οργανώσει ή να μας καπελώσει. Χωρίς καν να χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα. Απλά απαντώντας με καθαρό βλέμμα στο ερώτημα που κάποια μέρα θα μας απευθύνουν τα δικά μας παιδιά:
Κι εσύ τι έκανες όταν συνέβαιναν όλα αυτά;
(αντιγραφη από http://nefelikas.wordpress.com/ )
Το ερώτημα είναι λοιπόν τι ρόλο βαράμε εμείς σ’ αυτόν τον πόλεμο. Κι όταν λέω “εμείς”, εννοώ μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, που έχει συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει κι έχει βαρεθεί να νιώθει περιθωριοποιημένη και βουβή. Εννοώ όλους εμάς που είτε μέσω ενός blog είτε μέσω ενός mail, είτε μέσω ενός απλού κινητού τηλεφώνου έχουμε τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις μας και τα επιχειρήματα μας. Γιατί το πρόβλημα είναι ότι ο κάθε Πρετεντέρης (που διόλου τυχαία έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της καθεστωτικής προπαγάνδας) έχει εκατομμύρια λοβοτομημένους που ενημερώνονται από αυτόν και τους ομοίους του, ενώ ο αντίλογος που κυκλοφορεί στο ελεύθερο διαδίκτυο καταλήγει να ανακυκλώνεται σε έναν αρκετά στενό κύκλο ανθρώπων, που στην πλειοψηφία τους δεν χρειάζονταν έναν δολοφονημένο έφηβο για να καταλάβουν ότι κάτι πάει σοβαρά λάθος γύρω μας. Οι υπόλοιποι όμως; Οι γονείς μας; Οι φίλοι μας; Οι συνάδελφοι μας; Θα τους αφήσουμε αιχμάλωτους στα χέρια των αρπακτικών, των γουρουνιών και των παπαγάλων;
Αν όλοι εμείς που έχουμε πρόσβαση στον δημόσιο λόγο συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας και συντονιστούμε, αν όλοι όσοι γράφουν, σχολιάζουν και αναμεταδίδουν τις πτυχές της άλλης πραγματικότητας (που τα κανάλια ποτέ δεν θα δείξουν) μπούμε στον κόπο να αντιταχθούμε στην παραπληροφόρηση με κάθε τρόπο και μέσο, αν αποφασίσουμε να τυπώσουμε τα κείμενα και τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα και να γεμίσουμε τις κολώνες και τις βιτρίνες για να τα δουν όλοι, αν πιάσουμε έναν-έναν τους φίλους και συγγενείς μας και τους εξηγήσουμε τι παίζεται, αν παροτρύνουμε τους γύρω μας να συμμετάσχουν σε ειρηνικές διαδηλώσεις και αποδοκιμάσουμε έμπρακτα την τυφλή και αχαλίνωτη βία, τότε ίσως ξυπνήσουμε μια μέρα σε μια χώρα που ο Καραμανλής, ο Πρετεντέρης, ο Κούγιας και το λοιπό σκυλολόι του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου θα έχουν εξοστρακιστεί από τις μάζες που τόσα χρόνια νάρκωναν.
Είπαμε, έχουμε πόλεμο. Και αυτή τη φορά οφείλουμε να πάρουμε όλοι μέρος. Χωρίς να περιμένουμε κάποιον να μας οργανώσει ή να μας καπελώσει. Χωρίς καν να χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα. Απλά απαντώντας με καθαρό βλέμμα στο ερώτημα που κάποια μέρα θα μας απευθύνουν τα δικά μας παιδιά:
Κι εσύ τι έκανες όταν συνέβαιναν όλα αυτά;
(αντιγραφη από http://nefelikas.wordpress.com/ )
Μήπως τελικά έχουμε το πιο οργανωμένο κόμμα;
Μόνιμο θέμα συζήτησης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η οργανωτική δομή μας δεν βρίσκεται στο επιθυμητό για όλους μας επίπεδο.
Από πέρυσι αρχίσαμε να αμφιβάλλουμε λόγω των συχνών κατηγοριών που δεχόμασταν και δεχόμαστε πανταχόθεν ( Εκκλησία, κυβέρνηση, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ). Ο Πολύδωρας τότε και έμμεσα η κυβέρνηση κατηγόρησαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίσκεται πίσω από τους κουκουλοφόρους και καλύπτει πολιτικά τη δράση τους και ότι είμαστε έκνομο κόμμα.
Η κ. Μπακογιάννη την περίοδο της καταστροφής της Πελοποννήσου απέδωσε την ευθύνη της τραγωδίας στους κουκουλοφόρους που είχαν κάψει το κουβούκλιο στον άγνωστο στρατιώτη. Άρα, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τη ΝΔ, θεωρεί ως αγαπημένα του παιδιά τους κουκουλοφόρους και τους καλύπτει πολιτικά τότε ακολουθώντας αυτή τη συλλογιστική ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για ό,τι έγινε το καλοκαίρι του 2007. Επίσης λόγω των θέσεων μας ότι πρέπει να διαχωριστεί η εκκλησία από το κράτος και να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία ηγετικά στελέχη της εκκλησίας κάλεσαν το ποίμνιο να αποδοκιμάσει εκλογικά το χώρο μας.
Φέτος, λόγω των γνωστών επεισοδίων που έχουν καταστρέψει το κέντρο της Αθήνας, διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά ότι η πολιτική είναι μια δραστηριότητα που επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις. Πέρα από τη Δεξιά του Κυρίου, ΝΔ και ΛΑΟΣ, προστέθηκε στους επιτιμητές του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον ως προστάτη των κουκουλοφόρων, το ΚΚΕ.
Πέρα από τον Άδωνι Γεωργιάδη και το Βύρωνα Πολύδωρα, η Αλέκα Παπαρήγα μας θεωρεί ηθικά υπεύθυνους για τα επεισόδια.
Η επίθεση λάσπης που δεχόμαστε, και για να μην λησμονούμε κάποτε και ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν κατηγορηθεί ελαφρά τη καρδία από πολλούς κύκλους ότι καλύπτουν την 17 Νοέμβρη και ηθελημένα εμποδίζουν τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής, αποδεικνύει ότι πλέον είμαστε ο μόνος πολιτικός φορέας που ενοχλεί τους συντηρητικούς κύκλους. Κυρίως γιατί διαχωρίσαμε άμεσα τους ταραξίες καταδικάζοντας τη βία από τους χιλιάδες διαδηλωτές που εκφράζουν μια συσσωρευμένη κοινωνική αναταραχή.
Το πολιτικό σύστημα περνάει μια πρωτοφανή κρίση και υπάρχει μια γενικευμένη απαισιοδοξία και ανασφάλεια.
Σε τέτοιες καταστάσεις είναι πολιτικά απαράδεκτο εκ μέρους του ΚΚΕ να ψηφοθηρεί και να λασπολογεί ανακηρύσσοντας ως σχεδόν μοναδικό του αντίπαλο το ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως υιοθετώντας τα επιχειρήματα του ΛΑΟΣ και της ευρύτερης Δεξιάς.
Η παρούσα ιστορική ευθύνη της Αριστεράς είναι τεράστια και ας σταματήσει το ΚΚΕ να αγωνιά για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να παγιωθεί στο πολιτικό σκηνικό.
Ο αντίπαλος για εμάς είναι ο δικομματισμός και η κρίση που οι κατεστημένες λογικές που αυτός εκφράζει έχουν δημιουργήσει.
Ο στόχος ο δικός μας είναι το σύστημα και η αδικία του απέναντι στη νεολαία. Δεν είναι στόχος μας οι βιτρίνες, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια των πολιτών, τα κτίρια που είναι συλλογική δημόσια περιουσία.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην τυφλή βία.
Όμως, από την άλλη μεριά, πρέπει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο παίρνει έκταση. Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι και ποιες πολιτικές οδηγούν σ΄ αυτά τα συναισθήματα οργής ή ακόμη και εκδίκησης απέναντι στη νεολαία και να τα άρουμε αυτά.
Συντονιστικο ΣΥΡΙΖΑ Συρου Μυκόνου
Από πέρυσι αρχίσαμε να αμφιβάλλουμε λόγω των συχνών κατηγοριών που δεχόμασταν και δεχόμαστε πανταχόθεν ( Εκκλησία, κυβέρνηση, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ). Ο Πολύδωρας τότε και έμμεσα η κυβέρνηση κατηγόρησαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίσκεται πίσω από τους κουκουλοφόρους και καλύπτει πολιτικά τη δράση τους και ότι είμαστε έκνομο κόμμα.
Η κ. Μπακογιάννη την περίοδο της καταστροφής της Πελοποννήσου απέδωσε την ευθύνη της τραγωδίας στους κουκουλοφόρους που είχαν κάψει το κουβούκλιο στον άγνωστο στρατιώτη. Άρα, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τη ΝΔ, θεωρεί ως αγαπημένα του παιδιά τους κουκουλοφόρους και τους καλύπτει πολιτικά τότε ακολουθώντας αυτή τη συλλογιστική ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για ό,τι έγινε το καλοκαίρι του 2007. Επίσης λόγω των θέσεων μας ότι πρέπει να διαχωριστεί η εκκλησία από το κράτος και να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία ηγετικά στελέχη της εκκλησίας κάλεσαν το ποίμνιο να αποδοκιμάσει εκλογικά το χώρο μας.
Φέτος, λόγω των γνωστών επεισοδίων που έχουν καταστρέψει το κέντρο της Αθήνας, διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά ότι η πολιτική είναι μια δραστηριότητα που επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις. Πέρα από τη Δεξιά του Κυρίου, ΝΔ και ΛΑΟΣ, προστέθηκε στους επιτιμητές του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον ως προστάτη των κουκουλοφόρων, το ΚΚΕ.
Πέρα από τον Άδωνι Γεωργιάδη και το Βύρωνα Πολύδωρα, η Αλέκα Παπαρήγα μας θεωρεί ηθικά υπεύθυνους για τα επεισόδια.
Η επίθεση λάσπης που δεχόμαστε, και για να μην λησμονούμε κάποτε και ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν κατηγορηθεί ελαφρά τη καρδία από πολλούς κύκλους ότι καλύπτουν την 17 Νοέμβρη και ηθελημένα εμποδίζουν τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής, αποδεικνύει ότι πλέον είμαστε ο μόνος πολιτικός φορέας που ενοχλεί τους συντηρητικούς κύκλους. Κυρίως γιατί διαχωρίσαμε άμεσα τους ταραξίες καταδικάζοντας τη βία από τους χιλιάδες διαδηλωτές που εκφράζουν μια συσσωρευμένη κοινωνική αναταραχή.
Το πολιτικό σύστημα περνάει μια πρωτοφανή κρίση και υπάρχει μια γενικευμένη απαισιοδοξία και ανασφάλεια.
Σε τέτοιες καταστάσεις είναι πολιτικά απαράδεκτο εκ μέρους του ΚΚΕ να ψηφοθηρεί και να λασπολογεί ανακηρύσσοντας ως σχεδόν μοναδικό του αντίπαλο το ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως υιοθετώντας τα επιχειρήματα του ΛΑΟΣ και της ευρύτερης Δεξιάς.
Η παρούσα ιστορική ευθύνη της Αριστεράς είναι τεράστια και ας σταματήσει το ΚΚΕ να αγωνιά για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να παγιωθεί στο πολιτικό σκηνικό.
Ο αντίπαλος για εμάς είναι ο δικομματισμός και η κρίση που οι κατεστημένες λογικές που αυτός εκφράζει έχουν δημιουργήσει.
Ο στόχος ο δικός μας είναι το σύστημα και η αδικία του απέναντι στη νεολαία. Δεν είναι στόχος μας οι βιτρίνες, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια των πολιτών, τα κτίρια που είναι συλλογική δημόσια περιουσία.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην τυφλή βία.
Όμως, από την άλλη μεριά, πρέπει να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο παίρνει έκταση. Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι και ποιες πολιτικές οδηγούν σ΄ αυτά τα συναισθήματα οργής ή ακόμη και εκδίκησης απέναντι στη νεολαία και να τα άρουμε αυτά.
Συντονιστικο ΣΥΡΙΖΑ Συρου Μυκόνου
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΣΥΡΟΥ ΜΥΚΟΝΟΥ
Καταδικάζουμε απερίφραστα και κατηγορηματικά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου μαθητή Αλέξανδρου. .Συμμετέχουμε στο πένθος της οικογένειας του αλλά και όλης της ελληνικής νεολαίας.Η κυβέρνηση που μέχρι τώρα πυροβολούσε την νεολαία με ανεργία και ανασφάλεια τώρα άρχισε να χρησιμοποιεί και σφαίρες.Υποχρέωση όλων μας είναι να αντιδράσουμε απέναντι στην αστυνομική βία και στην καταστολή ,απέναντι μιας συγκεκριμένης αντίληψης και νοοτροπίας θυλάκων φασισμού μέσα στην Ελληνική Αστυνομία.Καλούμε όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν ειρηνικά σε όλες τις μαζικές μαχητικές κινητοποιήσεις καταδίκης της αποτρόπαιης δολοφονίας.Είμαστε γροθιά ενωμένη με κάθε πολίτη, άνδρα και γυναίκα, που επωμίζεται την ευθύνη να διατυπώσει το «Φθάνει πια».
Νομ. Επιτροπή Κυκλάδων & Π.Κ Σύρου- Μυκόνου
Νομ. Επιτροπή Κυκλάδων & Π.Κ Σύρου- Μυκόνου
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΣΥΡΙΑΝΟ "ΤΑΜΠΟΥ" ?
Διαβάζω στην ιστοσελίδα της ευπλοιας σχετικα με το εργοστασιο της ΔΕΗ στη Συρο
"Σοβαρά προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και παράνομης διάθεσης υγρών και στερεών αποβλήτων του Αυτόνομου Σταθμού Παραγωγής της ΔΕΗ στη Σύρο, με δυσμενείς συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και στη δημόσια υγεία, διαπιστώνει ο Συνήγορος του Πολίτη, ερευνώντας τη συγκεκριμένη υπόθεση από το 2001, ύστερα από καταγγελίες πολιτών.
Κακοδιοίκηση.
Ο Συνήγορος εντόπισε, όπως επισημαίνεται στο πόρισμά του, «φαινόμενα μείζονος κακοδιοίκησης, καθώς ο σταθμός λειτούργησε επί δύο έτη (2003-2005) χωρίς εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, ενώ επί σειρά πολλών ετών δεν διέθετε άδεια για τη διάθεση των λυμάτων του. Την ευθύνη για τις παραλείψεις αυτές έφεραν κυρίως οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και της Ν.Α. Κυκλάδων», όπως σημειώνει η αρχή.
Μετά την παρέμβαση του Συνηγόρου, η Νομαρχία πραγματοποίησε ελέγχους και διαπίστωσε παραβίαση αρκετών από τους όρους λειτουργίας του σταθμού, ιδίως για την παράνομη λειτουργία εφεδρικών φορητών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, την έλλειψη άδειας για τη διάθεση αποβλήτων, έντονα προβλήματα ηχορύπανσης κ.λπ.
Στη ΔΕΗ επεβλήθη υψηλό πρόστιμο 60.000 ευρώ λόγω περιστατικού σοβαρής θαλάσσιας ρύπανσης, αλλά και διότι η υπεύθυνη για τον σταθμό, ΔΕΗ Α.Ε., κρίθηκε «υπότροπη σε περιστατικά υποβάθμισης του περιβάλλοντος από τη λειτουργία της».
(Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: 4-04-07)
Από το Σημειωματάριο της "Εύπλοιας": Κατά τους θερινούς μήνες γίνονται συνεχείς και απροειδοποίητες 2ωρες - 4ωρες διακοπές ρεύματος με αποτέλεσμα να καταστρέφονται ευπαθή αγαθά και να αχρηστεύονται εκατοντάδες ηλεκτρικές συσκευές σάν να εκτελείται κάποιο διαστροφικό σχέδιο των κατοίκων από κάποιους. Η ΔΕΗ συνεχίζει εδώ και χρόνια παράνομα την καύση χειρίστης ποιότητας μαζούτ, επικαλούμενη το κόστος -ενώ οφείλει να κάνει καύση καθαρού πετρελαίου- και τέλος δεν χρησιμοποιεί φίλτρα για να περιορίζει τα εκλυόμενα δηλητηριώδη αέρια όπως έχει υποχρέωση να πράττει απέναντι στην υγεία των κατοίκων του νησιού. "
Απο τοτε αραγε τι εχει γινει?Οι διακοπες υπαρχουνε το ξέρουμε όλοι και όχι μονο τους θερινους μήνες ....,οι αυξομειώσεις τάσης το ιδιο και αυτο το ξέρουμε.Τα υπόλοιπα? εφτιαξαν όλα?Οι μαθητες σταματησαν να κανουν μαθημα διπλα σε ρύπους?(η αληθεια ειναι οτι το κρέμασμα το θελουν αυτοι που τους πήγαν το σχολείο τους εκει, αλλα για τη ταμπακιέρα ολοι οι αρμοδιοι κανουν μοκο)Μπήκαν Φίλτρα? Οι υπηρεσίες της Νομαρχίας εχουν πιέσει όσο πρέπει ωστε να αποδώσουν οι πιέσεις?
"Σοβαρά προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και παράνομης διάθεσης υγρών και στερεών αποβλήτων του Αυτόνομου Σταθμού Παραγωγής της ΔΕΗ στη Σύρο, με δυσμενείς συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και στη δημόσια υγεία, διαπιστώνει ο Συνήγορος του Πολίτη, ερευνώντας τη συγκεκριμένη υπόθεση από το 2001, ύστερα από καταγγελίες πολιτών.
Κακοδιοίκηση.
Ο Συνήγορος εντόπισε, όπως επισημαίνεται στο πόρισμά του, «φαινόμενα μείζονος κακοδιοίκησης, καθώς ο σταθμός λειτούργησε επί δύο έτη (2003-2005) χωρίς εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, ενώ επί σειρά πολλών ετών δεν διέθετε άδεια για τη διάθεση των λυμάτων του. Την ευθύνη για τις παραλείψεις αυτές έφεραν κυρίως οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και της Ν.Α. Κυκλάδων», όπως σημειώνει η αρχή.
Μετά την παρέμβαση του Συνηγόρου, η Νομαρχία πραγματοποίησε ελέγχους και διαπίστωσε παραβίαση αρκετών από τους όρους λειτουργίας του σταθμού, ιδίως για την παράνομη λειτουργία εφεδρικών φορητών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, την έλλειψη άδειας για τη διάθεση αποβλήτων, έντονα προβλήματα ηχορύπανσης κ.λπ.
Στη ΔΕΗ επεβλήθη υψηλό πρόστιμο 60.000 ευρώ λόγω περιστατικού σοβαρής θαλάσσιας ρύπανσης, αλλά και διότι η υπεύθυνη για τον σταθμό, ΔΕΗ Α.Ε., κρίθηκε «υπότροπη σε περιστατικά υποβάθμισης του περιβάλλοντος από τη λειτουργία της».
(Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: 4-04-07)
Από το Σημειωματάριο της "Εύπλοιας": Κατά τους θερινούς μήνες γίνονται συνεχείς και απροειδοποίητες 2ωρες - 4ωρες διακοπές ρεύματος με αποτέλεσμα να καταστρέφονται ευπαθή αγαθά και να αχρηστεύονται εκατοντάδες ηλεκτρικές συσκευές σάν να εκτελείται κάποιο διαστροφικό σχέδιο των κατοίκων από κάποιους. Η ΔΕΗ συνεχίζει εδώ και χρόνια παράνομα την καύση χειρίστης ποιότητας μαζούτ, επικαλούμενη το κόστος -ενώ οφείλει να κάνει καύση καθαρού πετρελαίου- και τέλος δεν χρησιμοποιεί φίλτρα για να περιορίζει τα εκλυόμενα δηλητηριώδη αέρια όπως έχει υποχρέωση να πράττει απέναντι στην υγεία των κατοίκων του νησιού. "
Απο τοτε αραγε τι εχει γινει?Οι διακοπες υπαρχουνε το ξέρουμε όλοι και όχι μονο τους θερινους μήνες ....,οι αυξομειώσεις τάσης το ιδιο και αυτο το ξέρουμε.Τα υπόλοιπα? εφτιαξαν όλα?Οι μαθητες σταματησαν να κανουν μαθημα διπλα σε ρύπους?(η αληθεια ειναι οτι το κρέμασμα το θελουν αυτοι που τους πήγαν το σχολείο τους εκει, αλλα για τη ταμπακιέρα ολοι οι αρμοδιοι κανουν μοκο)Μπήκαν Φίλτρα? Οι υπηρεσίες της Νομαρχίας εχουν πιέσει όσο πρέπει ωστε να αποδώσουν οι πιέσεις?
ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ -ΚΡΑΤΟΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 1
Διαβάζω στην ιστοσελιδα του ΥΕΝΑΝΠ μεταξυ άλλων και
"Από την 1 Νοεμβρίου 2002 ο τομέας της ακτοπλοΐας έχει απελευθερωθεί με σκοπό την ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον επιβάτη. Το κράτος όμως διατηρεί το θεσμικό του ρόλο να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον παρεμβαίνοντας εκεί όπου οι δυνάμεις της αγοράς δεν επαρκούν από μόνες τους για να εξασφαλίσουν επαρκές επίπεδο εξυπηρέτησης.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον πάγια πολιτική του ΥΕΝΑΝΠ στον τομέα της ακτοπλοΐας είναι: α) η ικανοποίηση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιακών αναγκών της χώρας και η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, με τακτικές-επαρκείς και αξιόπιστες συνδέσεις των νησιών με την ηπειρωτική χώρα καθ όλη τη διάρκεια του έτους και β) η δημιουργία ενός ενθαρρυντικού για επενδύσεις περιβάλλοντος με στόχο την αύξηση της προσφοράς και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τους επιβάτες."
Λογια Λογια Λογια
Μπήκαμε στον Δεκέμβρη και ο άκαρπος διαγωνισμός του Νοέμβρη δεν επαναλήφθηκε,ακουσα ότι τα Αιολος επιδοτούνται με 200 ευρω το μίλι κι ούτε γατα ούτε ζημια .Δημιούργησε τόσο θέμα ο Βεντούρης στον άκαρπο διαγωνισμό και τελικα εβαλε 2 πλοία του στη γραμμη και ποιος ξέρει ποσα λεφτά στη τσέπη ,Μη ξεχνάμε ότι 200 ευρω το μιλι τα πηρε ότνα το πετρέλαιο είχε 120 δολάρια και τώρα εχει πεσει στα 40....
Παντως τα ιδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου,θυμήθηκα τη συζήτηση στη βουλή τον Νοέμβρη του 2006 και σας παραθέτω απόσπασμα από τα πρακτικά μεταξυ του βουλευτη του ΣΥΡΙΖΑ και του τοτε υπουργού Κεφαλογιάννη σχεδτικα με επερώτηση του ΠΑΣΟΚ για την ναυτιλία ,2 χρόνια και η ιδια κατασταση.ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ οι κυβερνώντες παιδιά..
"ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συνεχίζοντας εκεί που έμεινε ο Υπουργός, θα έλεγα το εξής: Κύριε Υπουργέ, αυτό που διάβασε η κυρία Παντελάκη είναι απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτό που διαβάσατε εσείς είναι απάντηση γραφειοκρατών. Η Επιτροπή είναι η γραφειοκρατία.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Ποιος παίρνει τις αποφάσεις, κύριε Δραγασάκη, εσείς που ξέρετε από αυτά;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, μου κάνει εντύπωση ότι σε ένα θέμα που έχουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δύο απόψεις, εσείς κρατάτε την κακή για την Ελλάδα άποψη.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Αλλά καλή για τους εφοπλιστές, όμως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ναι. Δηλαδή αντί να αξιοποιήσετε αυτή την απάντηση …
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Κύριε Δραγασάκη, μας έχουν παραπέμψει ένα στάδιο πριν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μισό λεπτό, κύριε Υπουργέ, να ολοκληρώσω.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Εγώ σας διαβάζω την απάντηση του 2004, για την αιτιολογημένη γνώμη και μας παραπέμπει στο άρθρο 226. Τα ξέρετε πολύ καλά τα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εσείς, όπως τα ξέρει και η κυρία Διαμαντοπούλου και ο κύριος Πάγκαλος. Τα έχω σπουδάσει και εγώ αυτά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα αναφερθώ και αργότερα στο θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνω, όμως, αυτό το γεγονός. Ακούσαμε μία απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου σε ερώτηση Ευρωβουλευτή, με ημερομηνία Σεπτέμβριος του 2006 και εσείς έχετε μείνει σε μία απάντηση…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Έχει λυθεί το θέμα, είναι η απάντηση, κύριε Δραγασάκη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Η συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, έχει γενικευτεί, όπως γίνεται συνήθως. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά δεν πρέπει να προσπερνάμε και κάποια συγκεκριμένα και επίκαιρα γεγονότα
Εγώ, λοιπόν, θα ήθελα να αρχίσω με το πραγματικό γεγονός ότι ο διαγωνισμός που κάνατε, κύριε Υπουργέ, πρόσφατα για να ζητήσετε προσφορές για τη νέα σαιζόν, από ό,τι διαβάσαμε, απέβη άγονος. Δεν εμφανίστηκε δηλαδή κάποιος εφοπλιστής που να κάνει κάποια προσφορά, είτε για τα δώδεκα έτη, είτε για κάποια άλλη περίοδο και αντίθετα, διαβάζουμε –και το αντιλαμβανόμαστε όλοι- ότι εδώ υπάρχει το σενάριο του εκβιασμού, διότι είστε εξαρτημένοι και είμαστε εξαρτημένοι από το τι θα πουν οι ακτοπλόοι.
Και το ερώτημα που θα περίμενα να απαντηθεί είναι: Τι γίνεται; Δηλαδή ποιο είναι το επόμενο βήμα; Νέος διαγωνισμός; Πότε; Σε τέσσερις μήνες; Θα υπάρξει ανταπόκριση και εκεί ή θα έχουμε τη λογική του να φτάσει ο χρόνος στα άκρα, να αρχίζει η νέα σαιζόν, να μην υπάρχει καμία λύση, οπότε γονατιστός θα δώσετε στους ακτοπλόους ό,τι θα ζητήσουν; Αυτό είναι το άμεσο θέμα, το συγκεκριμένο που έχουμε. Όλα τα άλλα τα έχουμε συζητήσει, θα τα ξανασυζητήσουμε κλπ. Σας έχουμε υποβάλει και γραπτή ερώτηση γι αυτό το θέμα, αλλά το αναφέρω και σήμερα, γιατί περίμενα κάποια απάντηση.
Τώρα έρχομαι στο γενικότερο θέμα. Κύριε Υπουργέ, άκουσα με ενδιαφέρον τα στοιχεία σας και δεν έχω λόγους να τα αμφισβητήσω. Είκοσι τρεις χιλιάδες δρομολόγια, επτά εκατομμύρια επιβάτες. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος, την τεράστια σημασία που έχει η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα. Και ακριβώς γι αυτό και ο ρόλος της Ελλάδας στη χάραξη της πολιτικής -όχι μόνο τη δική μας, αλλά και την ευρωπαϊκή- θα περίμενε κανείς να είναι ηγετικός. Η Αυστρία θα έχει άποψη για την ακτοπλοΐα που δεν έχει θάλασσα; Η Ουγγαρία; Η Τσεχοσλοβακία; Η Ελλάδα είναι αυτή που έχει τα πολλά νησιά. Επομένως, αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα, αφορά το παρελθόν για να μου απαντήσετε, αφορά όμως και το παρόν και το μέλλον. Εδώ μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και μπορεί να είμαστε ο τελευταίος τροχός σε μια σειρά από άλλα θέματα, αλλά στο θέμα της ναυτιλίας και της ακτοπλοΐας υποτίθεται ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο στόλο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θα έχουμε, λοιπόν, άποψη στη διαμόρφωση της πολιτικής και μάλιστα σε κρίσιμα θέματα και μάλιστα σε θέματα που συνδέονται με την ασφάλεια της ακτοπλοΐας;
Η δεύτερη επισήμανση που ήθελα να κάνω είναι ότι πίσω από αυτούς τους αριθμούς, πραγματικά προβάλλει ένας τεράστιος όγκος δουλειάς. Και πρέπει να τιμήσουμε τους ανθρώπους του μόχθου που βρίσκονται πίσω από εκεί, είτε αυτοί είναι στελέχη του Υπουργείου, είτε είναι ναυτικοί και ναυτεργάτες, είτε είναι λιμενικοί. Όλο τον κόσμο πρέπει να τιμήσουμε.
Το πρόβλημα, όμως, κύριε Υπουργέ –που δεν αναγνωρίσατε και θα έπρεπε- είναι ότι αυτή η τεράστια κίνηση διέπεται από ανισότητες. Έχουμε ακτοπλοΐα δύο ταχυτήτων ή μάλλον πολλών ταχυτήτων. Και αν σας άκουγε κάποιος από την Κάρπαθο, ξέρετε τι θα έλεγε; «Νάτος. Πάλι μας ξέχασε ο Υπουργός εμάς εδώ στην Κάρπαθο». Διότι βεβαίως η Μύκονος, η Τήνος, έχουν πολλή κίνηση. Έχω διαβάσει και υψηλότερα νούμερα τον Αύγουστο, για ογδόντα πέντε δρομολόγια την εβδομάδα.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι να δούμε αυτήν την τεράστια ποικιλομορφία που έχουμε. Διότι αν είχαμε ένα δυο νησιά, ενδεχομένως και οι απόψεις μας να ήταν διαφορετικές. Αλλά το γεγονός ότι έχουμε εκατόν σαράντα νομίζω κατοικήσιμα νησιά, το γεγονός ότι έχουμε νησιά με μεγάλη κίνηση και νησιά με μικρή και ασυνεχή κίνηση, το γεγονός ότι έχουμε νησιά κοντά στον Πειραιά, μακριά από τον Πειραιά, μας οδηγεί στο να απαντήσουμε στο ερώτηαν, αν μπορεί να ικανοποιηθεί όλη αυτή η ποικιλομορφία από ένα μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην ελεύθερη αγορά, στον ανταγωνισμό κ.λπ.
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι αυτό το μοντέλο -ονομάζεται καμιά φορά ανταγωνιστική ακτοπλοΐα, στην πραγματικότητα είναι κερδοσκοπική ακτοπλοΐα- της κερδοσκοπικής ακτοπλοΐας, δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ιδιαίτερο πρόβλημα που έχουμε στη χώρα μας. Νησιά όπως η Μύκονος, η Τήνος ενδεχομένως και άλλα, πάντα θα είναι ελκυστικά για ένα εφοπλιστή. Διότι έχουν μεγάλη κίνηση, συνεχή κίνηση, προβλέψιμη κ.λπ. Νησιά, όμως, απομακρυσμένα με ασυνεχή ή μικρή ζήτηση, πάντα θα έχουν προβλήματα, εάν αφήσουν την υπόθεση στα χέρια των εφοπλιστών.
Και αυτό δεν είναι ένα ηθικό ζήτημα. Είναι οικονομικό. Δηλαδή οι αγορές είναι επιλεκτικές. Οι αγορές πάνε εκεί που υπάρχει ζήτηση και κέρδος. Δεν πάνε εκεί που δεν υπάρχει ζήτηση. Αλλά το πρόβλημα για εμάς είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ζήτηση. Δηλαδή πηγαίνοντας συχνότερα το πλοίο στην Κάρπαθο, μια και είπα το νησί αυτό, δεν θα διευκολυνθούν μόνο οι κάτοικοι, αλλά θα αυξηθεί και η ζήτηση και η επισκεψιμότητα από τουρίστες κ.ο.κ.
Επομένως, τι προτείνουμε εμείς, με αφορμή αυτή την γενικευμένη συζήτηση; Κύριε Υπουργέ, επειδή το πρόβλημα θα το έχουμε και στο μέλλον, εγώ θα προτείνω κάτι πολύ απλό. Να παραγγείλετε να γίνει μια μελέτη όλων των μοντέλων που ισχύει διεθνώς. Οι χώρες που έχουν κάποια νησιά, Φιλανδία, Δανία, Αγγλία κ.λπ., τι κάνουν;
Εγώ έχω υπ' όψιν μου μια μελέτη που είχε γίνει στο Υπουργείο Υγείας, επί υπουργίας κ. Σηφουνάκη, πρώην Υπουργού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από εκείνα, λοιπόν, τα στοιχεία διαπιστώνω ότι υπάρχουν –και θα είμαι συνοπτικός, κύριε Πρόεδρε- τέσσερα μοντέλα.
Πρώτον, το κρατικό που ισχύει στη Φιλανδία. Δηλαδή υπάρχει δημόσιος φορέας, έχει πλοία και τα διαχειρίζεται ο ίδιος. Δεύτερον, το κρατικοαυτοδιοικητικό που ισχύει στη Δανία. Κρατικά πλοία, αλλά η διαχείριση γίνεται από εταιρείες της αυτοδιοίκησης. Τρίτον, το κρατικοιδιωτικό στην Αγγλία. Εκεί, στην Αγγλία της Θάτσερ και του Μπλέρ σήμερα, το κράτος έχει πλοία στη διάθεσή του και τα υπενοικιάζει σε ιδιώτες και τέταρτον, το ιδιωτικό- ιδιωτικό, το δικό μας.
Πώς είναι δυνατόν εμείς, η χώρα με το μεγαλύτερο πρόβλημα να έχουμε απορρίψει όλη αυτή τη διεθνή εμπειρία; Ακριβώς γιʼ αυτό εμείς έχουμε προτείνει και προτείνουμε τεκμηριωμένα, ότι πυρήνας μιας νέας πολιτικής πρέπει να είναι η δημιουργία ενός δημόσιου φορέα παροχής ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
Σας επισημαίνω ότι η πρόταση αυτή έγινε, εγκρίθηκε ομόφωνα και από ειδικό συνέδριο που οργάνωσε η κεντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων. Το περιεχόμενο το συγκεκριμένο μπορεί να συζητηθεί. Αλλά η άποψη ότι μπορούμε απλά με ανταγωνισμό, όπως ανεφέρθη και με κανόνες, όπως πρόσθεσαν ορισμένοι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και με κάποιες κρατικές επιδοτήσεις, να λύσουμε το πρόβλημα, δεν έχει επιβεβαιωθεί και δεν βλέπουμε να επιβεβαιώνεται.
Η ύπαρξη μιας συνολικότερης στρατηγικής, η οποία θα στηρίζεται σε ένα τέτοιο δημόσιο φορέα που θα συντονίζει, θα εποπτεύει, θα ελέγχει, αλλά και θα έχει εργαλεία παρέμβασης, περιλαμβανομένων και κάποιων πλοίων, τα οποία μπορεί να τα διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση -η εν πάση περιπτώσει αυτό να συζητηθεί- θα μπορούσε να δώσει μια ελπίδα στους νησιώτες, αλλά και γενικότερα να στηρίξει τους κατοίκους και τον τουρισμό που έχουμε στη χώρα μας και θέλουμε να αναπτυχθεί.
"Από την 1 Νοεμβρίου 2002 ο τομέας της ακτοπλοΐας έχει απελευθερωθεί με σκοπό την ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον επιβάτη. Το κράτος όμως διατηρεί το θεσμικό του ρόλο να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον παρεμβαίνοντας εκεί όπου οι δυνάμεις της αγοράς δεν επαρκούν από μόνες τους για να εξασφαλίσουν επαρκές επίπεδο εξυπηρέτησης.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον πάγια πολιτική του ΥΕΝΑΝΠ στον τομέα της ακτοπλοΐας είναι: α) η ικανοποίηση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιακών αναγκών της χώρας και η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, με τακτικές-επαρκείς και αξιόπιστες συνδέσεις των νησιών με την ηπειρωτική χώρα καθ όλη τη διάρκεια του έτους και β) η δημιουργία ενός ενθαρρυντικού για επενδύσεις περιβάλλοντος με στόχο την αύξηση της προσφοράς και την αναβάθμιση του επιπέδου της ποιότητας των υπηρεσιών προς τους επιβάτες."
Λογια Λογια Λογια
Μπήκαμε στον Δεκέμβρη και ο άκαρπος διαγωνισμός του Νοέμβρη δεν επαναλήφθηκε,ακουσα ότι τα Αιολος επιδοτούνται με 200 ευρω το μίλι κι ούτε γατα ούτε ζημια .Δημιούργησε τόσο θέμα ο Βεντούρης στον άκαρπο διαγωνισμό και τελικα εβαλε 2 πλοία του στη γραμμη και ποιος ξέρει ποσα λεφτά στη τσέπη ,Μη ξεχνάμε ότι 200 ευρω το μιλι τα πηρε ότνα το πετρέλαιο είχε 120 δολάρια και τώρα εχει πεσει στα 40....
Παντως τα ιδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου,θυμήθηκα τη συζήτηση στη βουλή τον Νοέμβρη του 2006 και σας παραθέτω απόσπασμα από τα πρακτικά μεταξυ του βουλευτη του ΣΥΡΙΖΑ και του τοτε υπουργού Κεφαλογιάννη σχεδτικα με επερώτηση του ΠΑΣΟΚ για την ναυτιλία ,2 χρόνια και η ιδια κατασταση.ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ οι κυβερνώντες παιδιά..
"ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συνεχίζοντας εκεί που έμεινε ο Υπουργός, θα έλεγα το εξής: Κύριε Υπουργέ, αυτό που διάβασε η κυρία Παντελάκη είναι απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτό που διαβάσατε εσείς είναι απάντηση γραφειοκρατών. Η Επιτροπή είναι η γραφειοκρατία.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Ποιος παίρνει τις αποφάσεις, κύριε Δραγασάκη, εσείς που ξέρετε από αυτά;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, μου κάνει εντύπωση ότι σε ένα θέμα που έχουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δύο απόψεις, εσείς κρατάτε την κακή για την Ελλάδα άποψη.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Αλλά καλή για τους εφοπλιστές, όμως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ναι. Δηλαδή αντί να αξιοποιήσετε αυτή την απάντηση …
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Κύριε Δραγασάκη, μας έχουν παραπέμψει ένα στάδιο πριν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μισό λεπτό, κύριε Υπουργέ, να ολοκληρώσω.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Εγώ σας διαβάζω την απάντηση του 2004, για την αιτιολογημένη γνώμη και μας παραπέμπει στο άρθρο 226. Τα ξέρετε πολύ καλά τα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εσείς, όπως τα ξέρει και η κυρία Διαμαντοπούλου και ο κύριος Πάγκαλος. Τα έχω σπουδάσει και εγώ αυτά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα αναφερθώ και αργότερα στο θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνω, όμως, αυτό το γεγονός. Ακούσαμε μία απάντηση του Ευρωκοινοβουλίου σε ερώτηση Ευρωβουλευτή, με ημερομηνία Σεπτέμβριος του 2006 και εσείς έχετε μείνει σε μία απάντηση…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Έχει λυθεί το θέμα, είναι η απάντηση, κύριε Δραγασάκη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Η συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, έχει γενικευτεί, όπως γίνεται συνήθως. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά δεν πρέπει να προσπερνάμε και κάποια συγκεκριμένα και επίκαιρα γεγονότα
Εγώ, λοιπόν, θα ήθελα να αρχίσω με το πραγματικό γεγονός ότι ο διαγωνισμός που κάνατε, κύριε Υπουργέ, πρόσφατα για να ζητήσετε προσφορές για τη νέα σαιζόν, από ό,τι διαβάσαμε, απέβη άγονος. Δεν εμφανίστηκε δηλαδή κάποιος εφοπλιστής που να κάνει κάποια προσφορά, είτε για τα δώδεκα έτη, είτε για κάποια άλλη περίοδο και αντίθετα, διαβάζουμε –και το αντιλαμβανόμαστε όλοι- ότι εδώ υπάρχει το σενάριο του εκβιασμού, διότι είστε εξαρτημένοι και είμαστε εξαρτημένοι από το τι θα πουν οι ακτοπλόοι.
Και το ερώτημα που θα περίμενα να απαντηθεί είναι: Τι γίνεται; Δηλαδή ποιο είναι το επόμενο βήμα; Νέος διαγωνισμός; Πότε; Σε τέσσερις μήνες; Θα υπάρξει ανταπόκριση και εκεί ή θα έχουμε τη λογική του να φτάσει ο χρόνος στα άκρα, να αρχίζει η νέα σαιζόν, να μην υπάρχει καμία λύση, οπότε γονατιστός θα δώσετε στους ακτοπλόους ό,τι θα ζητήσουν; Αυτό είναι το άμεσο θέμα, το συγκεκριμένο που έχουμε. Όλα τα άλλα τα έχουμε συζητήσει, θα τα ξανασυζητήσουμε κλπ. Σας έχουμε υποβάλει και γραπτή ερώτηση γι αυτό το θέμα, αλλά το αναφέρω και σήμερα, γιατί περίμενα κάποια απάντηση.
Τώρα έρχομαι στο γενικότερο θέμα. Κύριε Υπουργέ, άκουσα με ενδιαφέρον τα στοιχεία σας και δεν έχω λόγους να τα αμφισβητήσω. Είκοσι τρεις χιλιάδες δρομολόγια, επτά εκατομμύρια επιβάτες. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος, την τεράστια σημασία που έχει η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα. Και ακριβώς γι αυτό και ο ρόλος της Ελλάδας στη χάραξη της πολιτικής -όχι μόνο τη δική μας, αλλά και την ευρωπαϊκή- θα περίμενε κανείς να είναι ηγετικός. Η Αυστρία θα έχει άποψη για την ακτοπλοΐα που δεν έχει θάλασσα; Η Ουγγαρία; Η Τσεχοσλοβακία; Η Ελλάδα είναι αυτή που έχει τα πολλά νησιά. Επομένως, αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα, αφορά το παρελθόν για να μου απαντήσετε, αφορά όμως και το παρόν και το μέλλον. Εδώ μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και μπορεί να είμαστε ο τελευταίος τροχός σε μια σειρά από άλλα θέματα, αλλά στο θέμα της ναυτιλίας και της ακτοπλοΐας υποτίθεται ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο στόλο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θα έχουμε, λοιπόν, άποψη στη διαμόρφωση της πολιτικής και μάλιστα σε κρίσιμα θέματα και μάλιστα σε θέματα που συνδέονται με την ασφάλεια της ακτοπλοΐας;
Η δεύτερη επισήμανση που ήθελα να κάνω είναι ότι πίσω από αυτούς τους αριθμούς, πραγματικά προβάλλει ένας τεράστιος όγκος δουλειάς. Και πρέπει να τιμήσουμε τους ανθρώπους του μόχθου που βρίσκονται πίσω από εκεί, είτε αυτοί είναι στελέχη του Υπουργείου, είτε είναι ναυτικοί και ναυτεργάτες, είτε είναι λιμενικοί. Όλο τον κόσμο πρέπει να τιμήσουμε.
Το πρόβλημα, όμως, κύριε Υπουργέ –που δεν αναγνωρίσατε και θα έπρεπε- είναι ότι αυτή η τεράστια κίνηση διέπεται από ανισότητες. Έχουμε ακτοπλοΐα δύο ταχυτήτων ή μάλλον πολλών ταχυτήτων. Και αν σας άκουγε κάποιος από την Κάρπαθο, ξέρετε τι θα έλεγε; «Νάτος. Πάλι μας ξέχασε ο Υπουργός εμάς εδώ στην Κάρπαθο». Διότι βεβαίως η Μύκονος, η Τήνος, έχουν πολλή κίνηση. Έχω διαβάσει και υψηλότερα νούμερα τον Αύγουστο, για ογδόντα πέντε δρομολόγια την εβδομάδα.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι να δούμε αυτήν την τεράστια ποικιλομορφία που έχουμε. Διότι αν είχαμε ένα δυο νησιά, ενδεχομένως και οι απόψεις μας να ήταν διαφορετικές. Αλλά το γεγονός ότι έχουμε εκατόν σαράντα νομίζω κατοικήσιμα νησιά, το γεγονός ότι έχουμε νησιά με μεγάλη κίνηση και νησιά με μικρή και ασυνεχή κίνηση, το γεγονός ότι έχουμε νησιά κοντά στον Πειραιά, μακριά από τον Πειραιά, μας οδηγεί στο να απαντήσουμε στο ερώτηαν, αν μπορεί να ικανοποιηθεί όλη αυτή η ποικιλομορφία από ένα μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην ελεύθερη αγορά, στον ανταγωνισμό κ.λπ.
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι αυτό το μοντέλο -ονομάζεται καμιά φορά ανταγωνιστική ακτοπλοΐα, στην πραγματικότητα είναι κερδοσκοπική ακτοπλοΐα- της κερδοσκοπικής ακτοπλοΐας, δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ιδιαίτερο πρόβλημα που έχουμε στη χώρα μας. Νησιά όπως η Μύκονος, η Τήνος ενδεχομένως και άλλα, πάντα θα είναι ελκυστικά για ένα εφοπλιστή. Διότι έχουν μεγάλη κίνηση, συνεχή κίνηση, προβλέψιμη κ.λπ. Νησιά, όμως, απομακρυσμένα με ασυνεχή ή μικρή ζήτηση, πάντα θα έχουν προβλήματα, εάν αφήσουν την υπόθεση στα χέρια των εφοπλιστών.
Και αυτό δεν είναι ένα ηθικό ζήτημα. Είναι οικονομικό. Δηλαδή οι αγορές είναι επιλεκτικές. Οι αγορές πάνε εκεί που υπάρχει ζήτηση και κέρδος. Δεν πάνε εκεί που δεν υπάρχει ζήτηση. Αλλά το πρόβλημα για εμάς είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ζήτηση. Δηλαδή πηγαίνοντας συχνότερα το πλοίο στην Κάρπαθο, μια και είπα το νησί αυτό, δεν θα διευκολυνθούν μόνο οι κάτοικοι, αλλά θα αυξηθεί και η ζήτηση και η επισκεψιμότητα από τουρίστες κ.ο.κ.
Επομένως, τι προτείνουμε εμείς, με αφορμή αυτή την γενικευμένη συζήτηση; Κύριε Υπουργέ, επειδή το πρόβλημα θα το έχουμε και στο μέλλον, εγώ θα προτείνω κάτι πολύ απλό. Να παραγγείλετε να γίνει μια μελέτη όλων των μοντέλων που ισχύει διεθνώς. Οι χώρες που έχουν κάποια νησιά, Φιλανδία, Δανία, Αγγλία κ.λπ., τι κάνουν;
Εγώ έχω υπ' όψιν μου μια μελέτη που είχε γίνει στο Υπουργείο Υγείας, επί υπουργίας κ. Σηφουνάκη, πρώην Υπουργού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από εκείνα, λοιπόν, τα στοιχεία διαπιστώνω ότι υπάρχουν –και θα είμαι συνοπτικός, κύριε Πρόεδρε- τέσσερα μοντέλα.
Πρώτον, το κρατικό που ισχύει στη Φιλανδία. Δηλαδή υπάρχει δημόσιος φορέας, έχει πλοία και τα διαχειρίζεται ο ίδιος. Δεύτερον, το κρατικοαυτοδιοικητικό που ισχύει στη Δανία. Κρατικά πλοία, αλλά η διαχείριση γίνεται από εταιρείες της αυτοδιοίκησης. Τρίτον, το κρατικοιδιωτικό στην Αγγλία. Εκεί, στην Αγγλία της Θάτσερ και του Μπλέρ σήμερα, το κράτος έχει πλοία στη διάθεσή του και τα υπενοικιάζει σε ιδιώτες και τέταρτον, το ιδιωτικό- ιδιωτικό, το δικό μας.
Πώς είναι δυνατόν εμείς, η χώρα με το μεγαλύτερο πρόβλημα να έχουμε απορρίψει όλη αυτή τη διεθνή εμπειρία; Ακριβώς γιʼ αυτό εμείς έχουμε προτείνει και προτείνουμε τεκμηριωμένα, ότι πυρήνας μιας νέας πολιτικής πρέπει να είναι η δημιουργία ενός δημόσιου φορέα παροχής ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.
Σας επισημαίνω ότι η πρόταση αυτή έγινε, εγκρίθηκε ομόφωνα και από ειδικό συνέδριο που οργάνωσε η κεντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων. Το περιεχόμενο το συγκεκριμένο μπορεί να συζητηθεί. Αλλά η άποψη ότι μπορούμε απλά με ανταγωνισμό, όπως ανεφέρθη και με κανόνες, όπως πρόσθεσαν ορισμένοι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και με κάποιες κρατικές επιδοτήσεις, να λύσουμε το πρόβλημα, δεν έχει επιβεβαιωθεί και δεν βλέπουμε να επιβεβαιώνεται.
Η ύπαρξη μιας συνολικότερης στρατηγικής, η οποία θα στηρίζεται σε ένα τέτοιο δημόσιο φορέα που θα συντονίζει, θα εποπτεύει, θα ελέγχει, αλλά και θα έχει εργαλεία παρέμβασης, περιλαμβανομένων και κάποιων πλοίων, τα οποία μπορεί να τα διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση -η εν πάση περιπτώσει αυτό να συζητηθεί- θα μπορούσε να δώσει μια ελπίδα στους νησιώτες, αλλά και γενικότερα να στηρίξει τους κατοίκους και τον τουρισμό που έχουμε στη χώρα μας και θέλουμε να αναπτυχθεί.
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
Η καθαρότητα του αίματος
Έχουν γεννηθεί εδώ, ή έχουν έρθει σε μικρή ηλικία στη χώρα.
Έχουν μεγαλώσει εδώ.
Έχουν ζήσει εδώ όλα τους τα χρόνια ή σχεδόν.
Έχουν παρακολουθήσει ελληνικό σχολείο.
Έχουν κάνει παρέα με ελληνόπουλα.
Έχουν γλώσσα την ελληνική.
Έχουν πατρίδα την Ελλάδα, και άλλη πατρίδα δεν έχουν γνωρίσει.
Δεν έχουν όμως καμία ελπίδα να γίνουν και επισήμως Έλληνες. Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί δεν τους θέλουμε, βρε αδερφέ. Άντε το πολύ πολύ, άμα ενηλικιωθούν, και άμα έχουν βγάλει το σχολείο, και άμα είναι καλά παιδιά και δεν μιλάνε στην τάξη, και άμα οι γονείς τους έχουν τα χαρτιά τους εντάξει, και άμα προσκομίσουν επίσημη αίτηση σε δύο αντίτυπα, πιστοποιητικό γεννήσεως, πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως, απολυτήριο γυμνασίου και λυκείου, τέσσερις φωτογραφίες, παράβολα, χαρτόσημα, τρεις υπεύθυνες δηλώσεις και δέκα φωτοτυπίες του διαβατηρίου τους όλεςτιςσελίδεςμπροςπίσω,
το πολύ πολύ, λοιπόν, να τους δώσουμε μια άδεια μακράς διαμονής στη χώρα. Και να λένε κι ευχαριστώ.
Για να μην πω ότι βάζω και στοίχημα πως στην πορεία όλο και κάποια εξαίρεση θα εφευρεθεί, όλο και κάποιος υποπροϊστάμενος βήτα θα κάνει την ερμηνεία πως η δεκαοκταετής παραμονή πρέπει να είναι "αδιάλειπτη", και αν το παιδί έχει λείψει τρεις μήνες στο εξωτερικό δεν πληροί τις προϋποθέσεις, και "κάντε μια αίτηση θεραπείας, περάστε από το πρωτόκολλο, θα σας απαντήσουμε σε δύο μήνες, χαίρετε".
Κατά τα άλλα, το Υπουργείο Εσωτερικών "προωθεί την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής". Ναι αμέ. Το βλέπουμε. Λέγοντας στη δεύτερη γενιά των μεταναστών, δηλαδή σε παιδιά μεταναστών που όλη τους η ζωή είναι συνυφασμένη με την Ελλάδα, ότι θα αντιμετωπίζονται ως ξένοι στον αιώνα τον άπαντα, θα έχουν πάντα τον βραχνά του πρωτοκόλλου, του παραβόλου, του πιστοποιητικού, και γιατί;
Μήπως γιατί υπάρχει κάποια ανάγκη προς τούτο; Ανάγκη κοινωνική, οικονομική, πολιτική, νομική;
Όχι. Καμία ανάγκη δεν υπάρχει.
Το μόνο που υπάρχει είναι μικροκομματική σκοπιμότητα. Μια φοβισμένη κυβέρνηση, που βλέπει μπροστά της το φάσμα της επερχόμενης εκλογικής ήττας, την πλάτη του ΠΑΣΟΚ, την αποσυσπείρωση της βάσης των ψηφοφόρων της, και δεν θέλει να ρισκάρει, δεν θέλει να δυσαρεστήσει τα πιο συντηρητικά τμήματα των οπαδών της, αυτά που γλυκοκοιτάζουν κατά τον Καρατζαφέρη, τους διάφορους λαϊκιστές Βελόπουλους, τους Άνθιμους και τους λοιπούς εμποράκους του φόβου, που ευκαιρία ψάχνουν για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, το μεγαλείο του έθνους και τη φυλετική καθαρότητα που απειλείται από τον μικρό μαύρο Μουαμάρ από την Κένυα.
Κρίμα και πάλι κρίμα, κυρίως για τον καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλο, που του τα έχω σούρει πολλές φορές από τούτη δω τη γωνίτσα του διαδικτύου ακριβώς γιατί περίμενα από αυτόν περισσότερα και καλύτερα πράγματα, γιατί έχει δώσει αφορμές που δεν έπρεπε να δώσει, γιατί θεωρούσα ότι από άποψη πολιτικής συγκρότησης και σκέψης είναι τουλάχιστον μία κλάση παραπάνω από την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου. Όμως, αρχή άνδρα δείκνυσι, και την ώρα της αλήθειας ο καλός κύριος καθηγητής προτιμά να κλείσει το μάτι στα σταγονίδια.
Δανείζομαι για τον επίλογο τα λόγια του κ. Μίλτου Παύλου από εδώ: "Η μετανάστευση δίνει και ικανοποιεί υποσχέσεις κοσμογονίας: για τη συμβίωση, την ανάπτυξη, τη δημοκρατία των πολιτών και των δικαιωμάτων. Αλλά για να μπορεί κανείς να διακρίνει και να αδράξει τις ιστορικές της ευκαιρίες χρειάζονται δύο πράγματα: αφ' ενός να μην είναι τυφλωμένος από την άγνοια, την ημιμάθεια και τις προκαταλήψεις και αφ' ετέρου να ξεκινά από το υποκείμενο των δικαιωμάτων ως κέντρο του συλλογισμού του και να καταλήγει στο συλλογικό συμφέρον, δηλαδή υπέρ των κοινωνών σε παραγωγική και ειρηνική συμβίωση και όχι ενός αυθαίρετα προσδιορισμένου εθνικού συμφέροντος των πατριδοκάπηλων και των σφετεριστών του".
(αντιγραφη απο το xasodikis.blogspot.com)
Έχουν μεγαλώσει εδώ.
Έχουν ζήσει εδώ όλα τους τα χρόνια ή σχεδόν.
Έχουν παρακολουθήσει ελληνικό σχολείο.
Έχουν κάνει παρέα με ελληνόπουλα.
Έχουν γλώσσα την ελληνική.
Έχουν πατρίδα την Ελλάδα, και άλλη πατρίδα δεν έχουν γνωρίσει.
Δεν έχουν όμως καμία ελπίδα να γίνουν και επισήμως Έλληνες. Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί δεν τους θέλουμε, βρε αδερφέ. Άντε το πολύ πολύ, άμα ενηλικιωθούν, και άμα έχουν βγάλει το σχολείο, και άμα είναι καλά παιδιά και δεν μιλάνε στην τάξη, και άμα οι γονείς τους έχουν τα χαρτιά τους εντάξει, και άμα προσκομίσουν επίσημη αίτηση σε δύο αντίτυπα, πιστοποιητικό γεννήσεως, πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως, απολυτήριο γυμνασίου και λυκείου, τέσσερις φωτογραφίες, παράβολα, χαρτόσημα, τρεις υπεύθυνες δηλώσεις και δέκα φωτοτυπίες του διαβατηρίου τους όλεςτιςσελίδεςμπροςπίσω,
το πολύ πολύ, λοιπόν, να τους δώσουμε μια άδεια μακράς διαμονής στη χώρα. Και να λένε κι ευχαριστώ.
Για να μην πω ότι βάζω και στοίχημα πως στην πορεία όλο και κάποια εξαίρεση θα εφευρεθεί, όλο και κάποιος υποπροϊστάμενος βήτα θα κάνει την ερμηνεία πως η δεκαοκταετής παραμονή πρέπει να είναι "αδιάλειπτη", και αν το παιδί έχει λείψει τρεις μήνες στο εξωτερικό δεν πληροί τις προϋποθέσεις, και "κάντε μια αίτηση θεραπείας, περάστε από το πρωτόκολλο, θα σας απαντήσουμε σε δύο μήνες, χαίρετε".
Κατά τα άλλα, το Υπουργείο Εσωτερικών "προωθεί την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής". Ναι αμέ. Το βλέπουμε. Λέγοντας στη δεύτερη γενιά των μεταναστών, δηλαδή σε παιδιά μεταναστών που όλη τους η ζωή είναι συνυφασμένη με την Ελλάδα, ότι θα αντιμετωπίζονται ως ξένοι στον αιώνα τον άπαντα, θα έχουν πάντα τον βραχνά του πρωτοκόλλου, του παραβόλου, του πιστοποιητικού, και γιατί;
Μήπως γιατί υπάρχει κάποια ανάγκη προς τούτο; Ανάγκη κοινωνική, οικονομική, πολιτική, νομική;
Όχι. Καμία ανάγκη δεν υπάρχει.
Το μόνο που υπάρχει είναι μικροκομματική σκοπιμότητα. Μια φοβισμένη κυβέρνηση, που βλέπει μπροστά της το φάσμα της επερχόμενης εκλογικής ήττας, την πλάτη του ΠΑΣΟΚ, την αποσυσπείρωση της βάσης των ψηφοφόρων της, και δεν θέλει να ρισκάρει, δεν θέλει να δυσαρεστήσει τα πιο συντηρητικά τμήματα των οπαδών της, αυτά που γλυκοκοιτάζουν κατά τον Καρατζαφέρη, τους διάφορους λαϊκιστές Βελόπουλους, τους Άνθιμους και τους λοιπούς εμποράκους του φόβου, που ευκαιρία ψάχνουν για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, το μεγαλείο του έθνους και τη φυλετική καθαρότητα που απειλείται από τον μικρό μαύρο Μουαμάρ από την Κένυα.
Κρίμα και πάλι κρίμα, κυρίως για τον καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλο, που του τα έχω σούρει πολλές φορές από τούτη δω τη γωνίτσα του διαδικτύου ακριβώς γιατί περίμενα από αυτόν περισσότερα και καλύτερα πράγματα, γιατί έχει δώσει αφορμές που δεν έπρεπε να δώσει, γιατί θεωρούσα ότι από άποψη πολιτικής συγκρότησης και σκέψης είναι τουλάχιστον μία κλάση παραπάνω από την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου. Όμως, αρχή άνδρα δείκνυσι, και την ώρα της αλήθειας ο καλός κύριος καθηγητής προτιμά να κλείσει το μάτι στα σταγονίδια.
Δανείζομαι για τον επίλογο τα λόγια του κ. Μίλτου Παύλου από εδώ: "Η μετανάστευση δίνει και ικανοποιεί υποσχέσεις κοσμογονίας: για τη συμβίωση, την ανάπτυξη, τη δημοκρατία των πολιτών και των δικαιωμάτων. Αλλά για να μπορεί κανείς να διακρίνει και να αδράξει τις ιστορικές της ευκαιρίες χρειάζονται δύο πράγματα: αφ' ενός να μην είναι τυφλωμένος από την άγνοια, την ημιμάθεια και τις προκαταλήψεις και αφ' ετέρου να ξεκινά από το υποκείμενο των δικαιωμάτων ως κέντρο του συλλογισμού του και να καταλήγει στο συλλογικό συμφέρον, δηλαδή υπέρ των κοινωνών σε παραγωγική και ειρηνική συμβίωση και όχι ενός αυθαίρετα προσδιορισμένου εθνικού συμφέροντος των πατριδοκάπηλων και των σφετεριστών του".
(αντιγραφη απο το xasodikis.blogspot.com)
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Π.Κ.ΣΥΡΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ TOY ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Το πολεοδομικό της Ερμούπολης αποτελεί κρίσιμο και κομβικό θέμα για τη ζωή και την ανάπτυξη της πόλης. Η παράταση της αντιμετώπισης και επίλυσης του δημιουργεί μείζον πρόβλημα λειτουργίας της πόλης και κοινωνικής συνοχής, παρατείνει τις εκκρεμότητες και τις αβεβαιότητες του παρελθόντος, τροφοδοτεί τις κοινωνικές εντάσεις και διαιωνίζει την αυθαιρεσία
Οι ευθύνες των τοπικών αρχών της Αυτοδιοίκησης είναι μεγάλες, διότι, παρά τις αποφάσεις του ΣτΕ και την παρατεινόμενη εκκρεμότητα από την πλευρά των συναρμόδιων υπουργείων, προσπάθησαν να επιβάλλουν μη νόμιμες καταστάσεις, στο όνομα του πολιτικού κόστους και της εξυπηρέτησης επιμέρους συντεχνιακών συμφερόντων
Οι προσωρινές πολιτικές - κοινοβουλευτικές λύσεις που με παραίνεση των τοπικών αρχών, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, κατέληξαν σε αδιέξοδο, αφού δεν έλαβαν υπόψη τους τη νομιμότητα των πολεοδομικών διατάξεων
Η έκδοση των οικοδομικών αδειών από την Πολεοδομία, πρέπει να συνεχιστεί ομαλά, με βάση τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις (Π.Δ. 11.5/2-6-1989)
Η ρύθμιση των αδειών που δόθηκαν από την Πολεοδομία με βάση την αυθαίρετη ερμηνεία της ισχύος του Π.Δ. 19.1/14-2-1976, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στη βάση της τιμωρίας των εκατοντάδων ιδιοκτητών που έκαναν χρήση των παραπάνω αδειών. Είναι φανερό ότι δεν μπορούν να θιγούν ιδιοκτησίες και πολίτες, που στο κάτω κάτω, δεν είχαν καμία ευθύνη για το θέμα.
Η νέα πολεοδομική μελέτη, πρέπει να λάβει υπόψη της, τόσο τη διαμορφωμένη κατάσταση από τη δόμηση των παρανόμως εγκεκριμένων αδειών, όσο και την απαίτηση από εδώ και στο εξής να σχεδιαστεί η πόλη με βάση τη νόμιμη πολεοδομική νομοθεσία. Να οριοθετηθεί με σαφήνεια το ιστορικό κέντρο και να διασφαλιστεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας συγκεκριμένων περιοχών, λαμβάνοντας υπόψη τις υπαρκτές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις γειτονιές της Ερμούπολης. Στα πλαίσια αυτά να οριοθετηθεί η βιομηχανική ζώνη του ναυπηγείου του Νεωρίου.
Στη βάση των παραπάνω, η δημοτική αρχή και όλοι οι άλλοι τοπικοί φορείς, να συντονίσουν τις ενέργειες τους για τη θεσμοθέτηση μιας μελέτης που θα σέβεται τη νομιμότητα, τον παραδοσιακό χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της Ερμούπολης και τελικά τη βιώσιμη ανάπτυξη της.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πιέζει να δοθεί επιτέλους μια οριστική λύση με πλήρη σεβασμό στην πολεοδομική νομοθεσία. Διότι μέχρι σήμερα έχουμε σαφή παραβίασή της όπως με το κτίσιμο μεγαθηρίων πέρα από κάθε λογική και την καταστρατήγηση της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου μεταξύ της Ερμούπολης και της Άνω Σύρου. Ο ΣΥΝ εκφράζει το φόβο πως χάνεται μια ευκαιρία για την οριστική λύση του ζητήματος λόγω πολιτικών παρεμβάσεων που αποτρέπουν έννομες λύσεις
Οι ευθύνες των τοπικών αρχών της Αυτοδιοίκησης είναι μεγάλες, διότι, παρά τις αποφάσεις του ΣτΕ και την παρατεινόμενη εκκρεμότητα από την πλευρά των συναρμόδιων υπουργείων, προσπάθησαν να επιβάλλουν μη νόμιμες καταστάσεις, στο όνομα του πολιτικού κόστους και της εξυπηρέτησης επιμέρους συντεχνιακών συμφερόντων
Οι προσωρινές πολιτικές - κοινοβουλευτικές λύσεις που με παραίνεση των τοπικών αρχών, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, κατέληξαν σε αδιέξοδο, αφού δεν έλαβαν υπόψη τους τη νομιμότητα των πολεοδομικών διατάξεων
Η έκδοση των οικοδομικών αδειών από την Πολεοδομία, πρέπει να συνεχιστεί ομαλά, με βάση τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις (Π.Δ. 11.5/2-6-1989)
Η ρύθμιση των αδειών που δόθηκαν από την Πολεοδομία με βάση την αυθαίρετη ερμηνεία της ισχύος του Π.Δ. 19.1/14-2-1976, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στη βάση της τιμωρίας των εκατοντάδων ιδιοκτητών που έκαναν χρήση των παραπάνω αδειών. Είναι φανερό ότι δεν μπορούν να θιγούν ιδιοκτησίες και πολίτες, που στο κάτω κάτω, δεν είχαν καμία ευθύνη για το θέμα.
Η νέα πολεοδομική μελέτη, πρέπει να λάβει υπόψη της, τόσο τη διαμορφωμένη κατάσταση από τη δόμηση των παρανόμως εγκεκριμένων αδειών, όσο και την απαίτηση από εδώ και στο εξής να σχεδιαστεί η πόλη με βάση τη νόμιμη πολεοδομική νομοθεσία. Να οριοθετηθεί με σαφήνεια το ιστορικό κέντρο και να διασφαλιστεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας συγκεκριμένων περιοχών, λαμβάνοντας υπόψη τις υπαρκτές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις γειτονιές της Ερμούπολης. Στα πλαίσια αυτά να οριοθετηθεί η βιομηχανική ζώνη του ναυπηγείου του Νεωρίου.
Στη βάση των παραπάνω, η δημοτική αρχή και όλοι οι άλλοι τοπικοί φορείς, να συντονίσουν τις ενέργειες τους για τη θεσμοθέτηση μιας μελέτης που θα σέβεται τη νομιμότητα, τον παραδοσιακό χαρακτήρα του ιστορικού κέντρου της Ερμούπολης και τελικά τη βιώσιμη ανάπτυξη της.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πιέζει να δοθεί επιτέλους μια οριστική λύση με πλήρη σεβασμό στην πολεοδομική νομοθεσία. Διότι μέχρι σήμερα έχουμε σαφή παραβίασή της όπως με το κτίσιμο μεγαθηρίων πέρα από κάθε λογική και την καταστρατήγηση της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου μεταξύ της Ερμούπολης και της Άνω Σύρου. Ο ΣΥΝ εκφράζει το φόβο πως χάνεται μια ευκαιρία για την οριστική λύση του ζητήματος λόγω πολιτικών παρεμβάσεων που αποτρέπουν έννομες λύσεις
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)